🔴 سلام 👋 صبح پنجشنبه تون خدایی یهویی یاد روزهای اول جنگ افتادم یادش بخیر همون روزهای اولی که به مسجد و بسیج رفتیم تا از شهر و خانه های عمدتا خالیش حراست کنیم. اون روزا شهر به شدت زیر آتش خمپاره ها بود. روز اولم بود و نا آشنا. بچه های تدارکات با یک دیگ برنج که نمیدونم از کجا می آوردن، وارد مسجد شدند و در بشقاب های روحی برای افراد شام کشیدند. شهید سرلک به شوخی می گفت از اون گوشتش هم برای ما اضافه کن. هی نگاه می کردم ولی گوشتی نمی دیدم. با لبخندی که میزدند متوجه شدم که اسم برنج های شفته شده رو گوشت گذاشتن و مشتاقانه و با لبخند می خورن. وقتی به اون روزها فکر می کنم هاله ای از مظلومیت ولی مملو از اراده و اقتدار از این بچه ها در ذهنم نقش می بنده. اراده ای که از همون شکم های خالی سرچشمه می گرفت و با اون سن های کم مردونه عمل می کردن. و وقتی با جریانات امروز مقایسه می کنم، شكم های پر رو می بینیم و اراده های ضعیف و تمایلات به همون دشمن رو. والعاقبه للمتقین 🍂