میرزا مهدی اصفهانی و #تشرف محضر امام زمان(عج)  آقا میرزا مهدی اصفهانی از عالمان و مبلغان سختکوش عرصه معارف الهی و فرهنگ اهل بیت علیه السلام است. او که در اصفهان زاده شد و در نجف اشرف تحصیلات عالیه خود را در محضر عالمانی سترگ، همچون: سید محمد کاظم یزدی و میرزای نائینی به دست آورد، همزمان با فقه و اصول، به فراگیری فلسفه و حکمت نیز همت گماشت و آنگاه به تحصیلات علمی و عرفانی روی آورد و در نزد عارف جلیل القدر آقا سید احمد کربلایی از شاگردان ممتاز ملا حسینقلی همدانی، مراحل اخلاق و عرفان و تهذیب نفس را به کمال رساند. در همان زمان، به قوائد فلسفه بدبین شد و برخی از آنها را با معارف آیات قرآن و روایات ناسازگار احساس کرد و به تردید افتاد و در نتیجه، افکار و اندیشه های متضاد به جانش چنگ انداخت و او را از ادامه راه باز داشت. به ناچار به غیر از پناه بردن به محضر حضرت مهدی علیه السلام چاره ای ندید و در امکنه مقدس همچون مسجد سهله و جاهای دیگر برای استمداد به حضرت متوسل شد و در این راه تلاش ها کرد. او می گوید: یک موقع در نزد قبر جناب هود و صالح علیهما السلام در حال تضرع و توسل بودم که با کمال شگفتی امام عصر علیه السلام را در حال بیداری مشاهده کردم. آن گرامی در حالی که ایستاده بود و کاغذی به زیباترین شکل که چشمانم را نوازش می داد، بر روی سینه اش قرار داشت، دیدم در وسط کاغذ به خط سبز نورانی این حدیث شریف نگارش یافته است که: «طَلَبُ الْمَعَارفِ مِنْ غَیرِنَا مُسَاوِقٌ لِانْکارِنا؛ طلب معارف از غیر ما اهل بیت مساوی با انکار ما می باشد.» و در ذیل کاغذ به خط ریزی امضاء شده بود که وَ قَدْ اقَامَنِی اللَّهُ وَ انَا الْحُجَّةُ بْنُ الْحَسَنْ ؛ خداوند مرا به پا داشته و منم حجة بن الحسن.» از خواندن این نامه مبارکه دلم روشن شد و راه خود را یافتم. آنگاه به خود آمدم. بعد از آن واقعه لذتبخش، نورانیت ویژه ای در وجودم احساس می کنم.[1] پی نوشت: [1] عنایات حضرت مهدى موعود علیه السلام، ص 102، به نقل از ابواب الهدى، ص 46. منبع : امام زمان (ع) سرچشمه نشاط جهان؛ پاک نیا، عبدالکریم، ص 153 #اخر_الزمان #علائم_ظهور #دعای_عهد #دیدار_با_مهدی_عج #تشرف #تشرفات #بهار_مهدوی #نائب_المهدی #یاران_مهدی_عج # ظهور_نزدیک_است #امام_خامنه_ای #شهدا #رجعت @didar_ba_mahdi