فناوری پراکنده‌سازی ابرها چیست و چگونه کار می‌کند؟ تعریف: پراکنده‌سازی ابرها فرآیندی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی یا روش‌های فیزیکی، ابرها از یک منطقه خاص دور شده یا ساختار آن‌ها به‌گونه‌ای تغییر می‌کند که از تشکیل باران یا برف جلوگیری شود. نحوه عملکرد: پراکنده‌سازی ابرها معمولاً با تزریق موادی به داخل یا اطراف ابرها انجام می‌شود که ساختار ابر را تغییر می‌دهد یا مانع از تشکیل قطرات باران می‌شود. روش‌های رایج عبارت‌اند از: استفاده از یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد): یخ خشک با کاهش دمای موضعی ابر، می‌تواند باعث تبخیر یا پراکندگی رطوبت موجود در ابر شود. یدید نقره یا مواد مشابه: این مواد، که بیشتر برای بارورسازی ابرها شناخته شده‌اند، در برخی موارد می‌توانند با تغییر دینامیک ابر، از بارش جلوگیری کنند. برای مثال، تزریق بیش‌ازحد یدید نقره می‌تواند ابر را بیش‌ازحد سرد کرده و رطوبت را به‌صورت بلورهای یخ پراکنده کند که به زمین نمی‌رسند. نیتروژن مایع یا پروپان مایع: این مواد با سرد کردن محیط ابر، می‌توانند الگوهای تراکم رطوبت را مختل کنند. روش‌های پیشرفته‌تر (یونیزاسیون یا امواج الکترومغناطیسی): برخی ادعاها حاکی از استفاده از فناوری‌هایی مانند امواج الکترومغناطیسی یا لیزر برای تغییر ساختار ابرها یا جابه‌جایی آن‌ها هستند. مکانیزم علمی: ابرها از قطرات آب یا بلورهای یخ تشکیل شده‌اند که برای بارش نیاز به هسته‌های تراکم (Condensation Nuclei) و شرایط مناسب دمایی و رطوبتی دارند. در پراکنده‌سازی، با تغییر این شرایط (مثلاً از طریق سرد کردن بیش‌ازحد یا کاهش رطوبت)، فرآیند تشکیل قطرات باران مختل می‌شود. برای مثال، در روش یخ خشک، دمای ابر به‌قدری کاهش می‌یابد که رطوبت به‌صورت بلورهای ریز یخ درمی‌آید و قبل از رسیدن به زمین تبخیر می‌شود. @didebane_enghelab