مخالفت‌های گالیله‌وار با جراحی ترنس در غرب بایراکتار (2025) در مقاله‌ای که در آرشیو ایتالیایی اورولوژی و آندرولوژی با عنوان «مُثله کردن دستگاه تناسلی و اعضای خارج از دستگاه تناسلی در جراحی تطبیق جنسیت: آیا ما اصل "اول ضرر نرسانیم" را نقض می‌کنیم؟» چاپ شد، به شدت این جراحی‌ها را به باد انتقاد گرفت. به بیان وی، افراد ترنس‌جندر که عمل تطبیق جنسیت را انجام می‌دهند عملاً به طور کامل عملکرد جنسی خود را از دست داده، به طور غیر قابل برگشتی عملکرد تولیدمثلی خود را از دست می‌دهند و عملکرد ادراری آنها نیز به شدت به خطر می‌افتد. به گفته وی: «واضح است که افراد تراجنسیتی دچار اختلال در کیفیت زندگی بوده و از آن جهت که پریشانی بالینی قابل توجه یا اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم دارند دچار یک اختلال روانی شدید و پیچیده هستند. پریشانی این افراد ممکن است شامل اضطراب، غمگینی، عزت نفس پایین، آسیب رساندن به خود، خودکشی یا واکنش‌های ناشی از تروما، از جمله گوش به زنگی بیش از حد ناشی از بدرفتاری اجتماعی باشد». وی محتاطانه و گویا از روی چیزی شبیه به تقیه و ترس از تفتیش عقاید قرون وسطایی می‌گوید: حال که ترنس‌جندر یک بیماری روانی است [نه جسمانی] نمی‌پرسم که پس اینقدر اصرار بر جراحی تطبیق جنسیت برای چیست؟ بلکه فقط می‌پرسم چگونه می‌توانیم این جراحی‌ها را [با این همه آسیبی که می‌رسانند] مدیریت کنیم؟! Bayraktar, Z. (2025). Urogenital and extra genital mutilation in gender-affirming surgery: are we violating primum non nocere? Archivio Italiano di Urologia e Andrologia, 97(1).‏ https://eitaa.com/SAmarashi