سلام علیکم. در روزگاری که در اثر سوء تدبیر عباسیان و فقر فرهنگیشان، مسلمانان مورد تهاجم فرهنگی شدید یهودیان و مسیحیان و زرتشتیان و مانویان و هندوها و صوفیان قرار داشت، حضرت سلطان سریر ارتضاء امام رئوف عالم آل محمّد ابوالحسن علیّ ابن موسی الرّضا علیه آلاف التّحیّه و الثّناء در اقامت اجباری تقریباً دو ساله در مرو، چنان نهضت عظیم فرهنگی و جریان‌سازی کرد که نه تنها دفع تهاجم فرهنگی شد، بلکه جلوی اضمحلال فرهنگ اسلامی و واپاشی مسلمانان را گرفت و به آنها هویّت بخشید و انگیزهء بسیار پرفشاری داد که تمام کتب بزرگ حدیث اهل سنّت و بعداً شیعه توسط علمای خراسان و قم و ری تالیف شدند. بخاری و مسلم و ترمذی و نسّائی و نیشابوری و ابوداوود سجستانی همه اهل خراسان بودند و احمد ابن حنبل اصالتاً خراسانی و مقیم بغداد بود. ابن ماجه قزوینی هم ایرانی بود. اینها بزرگترین و نخستین و معتبرترین مولفان حدیث اهل سنتند و در عصر غیبت نیز شیخ کلینی و شیخ صدوق از ری و قم و شیخ الطائفه طوسی از خراسان برخاستند و معتبرترین کتب حدیث شیعه را نوشتند. امام رضای عزیز علیه السلام ناصر دین خدا بودند و به بقای شیعه و سنی در برابر ملحدان و غیرمسلمانان خدمتی بنیادین کردند و به همهء آنان حقی پدرانه داشتند و دارند. اگر او نبود، اثری از اسلامی باقی نمی‌ماند. همانند حضرت سیّدالشّهداء ابی‌عبدالله الحسین علیه السّلام. آخرین روز ماه صفر، یادروز سیّدای عاشورای خراسان حضرت غریب الغرباء علیّ ابن موسی الرّضا صلوات الله علیه را خدمت شما تسلیت عرض می‌کنم؛ و کیست که او را بشناسد و عظمت شخصیّت و اقدامات و حقّش بر عموم مسلمانان شیعه و سنّی را بتواند درک نماید و قدر بداند؟!