❇️گسترش پایگاه های مردمی؛ زمینه ساز حکومت مرسوم، نه مطلوب 🔰تاریخ امامان (علیهم السلام) را می توان به سه مرحله تقسیم کرد: 1️⃣مرحله مصون سازی در برابر آسیب کژروی 2️⃣مرحله تشکیل جماعت صالحه 3️⃣مرحله گسترش و آمادگی برای بدست گرفتن زمام حکومت ♻️امام رضا (ع) از همان آغاز بدست گرفتن زمام مسئولیت، نظر به افزایش #پایگاههای_مردمی، بر اساس ویژگیهای این مرحله عمل کرد. ♻️اما باید دانست رشد پایگاه های مردمی در این مرحله، حقیقتا به این معنا نبوده که مرحله عمل امام، مرحله بدست گرفتن زمام حکومت بوده است؛ با وجود این رشد فزاینده در پایگاه های مردمی، امام – و هر کسی که به شرائط عینی، ژرف می نگریسته – می دانست که امام در سطح بدست گرفتن زمام حکومت نیست؛ زیرا حکومتی که امام می خواست بدست گیرد، با حکومتی که به پایگاه های مردمی این چنین نیاز داشت، متفاوت بود. ♻️یعنی پایگاه های مردمی موجود در جهان اسلام شرائط را آماده می ساخته اند تا امام زمام حکومت را هم تراز با حکومت هر رهبر دیگر بدست گیرد. برای امام رضا (ع) امکان پذیر بود که حکومت را به شیوه منصور، ابوسرایا، امین یا مامون بدست گیرد... اما چنین پایگاه هایی برای حکومتی که امام رضا (ع) می خواست، بنیانی شایسته نبودند؛ زیرا این پایگاه ها با مکتب امام علی (ع) یک ارتباط فکری کلی و مبهم و یک ارتباط عاطفی و هیجانی نیرومند داشتند. 📚امامان اهل بیت (علیهم السلام)؛ مرزبانان حریم اسلام، ص 623-622