تفسیر تربیتی ج۱۳.mp3
زمان: حجم: 11.69M
💢 ▫️جلسه سیزدهم استاد 🔸 آیه 13 سوره لقمان وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ▫️حضرت لقمان پیامبر نبود اما نقل سخن ایشان در قرآن، نشان از تایید دارد ▫️یکی از وظایف تربیتی والدین، موعظه فرزندان است. موعظه از وعظ به معنای یادآوری و به یاد چیزی انداختن است. و برای بیان چیزی که سبب رقت قلب شود به کار میرود. 🔸ٱدعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلحِكمَةِ وَٱلمَوعِظَةِ ٱلحَسَنَةِ .... 🔸تفاوت موعظه و انذار و تبشیر ▫️در انذار و تبشیر مربی عاقبت خود مساله را بیان میکند یعنی واقعیت و آینده عمل را ترسیم میکند ولی هدف در موعظه رقت قلب و برانگیختن عواطف است. فقط روشنگری و شناخت نیست. در تشویق و تنبیه مربی سعی میکند متربی کاری را انجام دهد یا ترک کند. ▫️رکن اساسی موعظه، رقت قلب است که می تواند به صورت مستقیم یا غیرمستقیم حاصل شود. نامه محبت آمیز، عبرت دهی(در بسیاری از آیات قرآن مثلا آیه 2 سوره صف)، تذکر دادن از راه های موعظه است. ▫️موعظه نیازمندن آماده کردن قلب مخاطب است چراکه موعظه در وهله اول خطاب به قلب هاست و بعد عقلها. اگر قلب مخاطب آماده نیست، موقعیت برای موعظه هم مناسب نیست. 🔹@feqahat