🔹#فقه_مدرسه جلسه سوم. 🔹حکم برداشتی از روایات سبع سنین: 🔸در دوره هفت سال اول: برنامه‌ها با محوریت بازی و سرگرمی؛ 🔸در دوره هفت سال دوم: حالت دستور پذیری مستقیم می‌توان داشت؛ قالب همراهی و اردویِ مربی محور، بهترین روش در این دوران است (أَلْزِمْهُ نَفْسَكَ). اما اردو به علت هزینه‌های آن، از برنامه‌های آموزش و پروش حذف شده است. تعلم در این دوران نباید خشک و استدلالی باشد. آموزش قرآن در این دوران باید انجام گیرد و محور آموزش باشد. در این دوران دختر و پسر را می‌‌توان امر به نماز کرد. اما حداقلی از احکام به آنها بیان شود. 🔸در دوره هفت سال سوم: برنامه‌های استدلالی در این دوران محور باشد؛ هرچند در قالب گعده و گفتگو. در قالب برخورد وزارتی؛ روایت یعقوب، خبری اما در مقام انشاست. درنتیجه انشایی و مولوی و دلالت بر رجحان مطلق دارد. مراتبی از تعلیم حلال و حرام، بر پدر و مادر واجب است؛ اما چون واجب کفایی است، اگر کسی دیگر به فرزند آنها را آموزش دهند، از عهده والدین برداشته می‌شود. ▫️این روایت علاوه بر بعد فقهی، دارای بعد روانشناختی است و دختر و پسر را شامل می‌شود. همچنین مخاطب این روایات خود مربی و متربی می‌تواند باشد. 🔸نکته: برداشت فقهی اگر از یک لفظ و تصریح نباشد، دلیل لبی است که باید به قدر متیقین اکتفا کرد. قدر متیقن آموزش در دوره دوم، برای دختری که به سن تکلیف رسیده، حداقلی از احکامی است که نیازدارد؛ اما جزئیات مسائل پیچیده فقهی در هفت سال سوم. 🔹@feqahat