#فقه_مدرسه 18 🔹#نظام تشویق و تنبیه اسلام 3 🔸بخشی از نظام تنبیهی اسلامی، تادیب و ضرب تربیتی است که شرایطی دارد: یکم. ادله مخالفان هر نوع تنبیه در تربیت: 1. ادله فلسفی ـ کلامی 1ـ1. آزادی انسان عقل هر انسانی به این قضیه حکم می کند که تنبیه، حریت وآزادی انسان‌ها را زیر سوال می‌برد؛ همچنین: لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ‏. 1ـ2. کرامت انسانی ((وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَني‏ آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ كَثيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضيلا)) الإسراء : 70. 2. ادله اخلاقی از ادله‌ای که ممکن است در مخالفت با تادیب و تنبیه بدنی گفته شود، برخی ادله عناوین اخلاقی است؛ مانند: ((ادفَعْ بِالّتی هِیَ اَحسنُ)). 3. ادله فقهی از منظر فقهی نیز می‌توان ادله‌ای را بر عدم جواز تنبیه بدنی و ضرب بیان کرد؛ از جمله ادله حرمت ایذای مومن. دسته‌ای از روایات از ایذا نهی می‌کنند؛ از جمله در الكافی «بَابُ مَنْ آذَى الْمُسْلِمِينَ وَ احْتَقَرَهُم»‏ ، در وسائل الشيعة «بَابُ اسْتِحْبَابِ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ وَ تَحْرِيمِ إِدْخَالِ الْكَرْبِ عَلَيْه»‏ و باب «بَابُ‏ تَحْرِيمِ‏ إِيذَاءِ الْمُؤْمِن‏» پاسخ به این ادله: این ادله اثبات می‌کند اصل اولی، عدم ایذا و تنبیه بدنی در تربیت است؛ اما ادله خاص، این اطلاق را قید می‌زند. 🔹@feqahat