🔹اصول کار فرهنگی که ما رعایت نکردیم و دشمن در انجامش جلوتر بود یک اصل بسیار مهم تربیتی و فرهنگی، استقامت است. اما گاهی تصور میکنم دشمنان ما مخاطب آیه 112 سوره هود بوده‌اند که «فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ». آنهایی که بدون ستادی شدن و با صبر و امید، ولو امید به دریافت پول بیشتر از اربابانشان، اما حتی مدیریت یک صحفه اینستایی خودشان راخود، دنبال می‌کنند و خودشان ارتباط میگیرند و در صف، با همفکرانشان همراهی میکنند و یک پروژه را سال‌ها پگیری می‌کنند؛ بدون اینکه ناامید شوند؛ تا اینکه یک سوژه مناسب برای زنده کردن حرکتشان پیدا کنند. زیرا از درون درک کرده‌اند که برای رسیدن به هدف باید استقامت داشت! اما ما اگر طرحی خوب در فضای فرهنگی داشته باشیم، به سرعت افراد موفق آن را مدیران ستادی می‌کنیم؛ آنها نیز چند صباحی مانند شعارهای سال می آیند و بعد مدتی با طرحشان می‌روند. انگار که آن طرح، بهاری بوده که با پاییز برود! برای نمونه اگر طرح خوبی برای گفتگوهای مسجدی راه می ‌اندازند؛ بعد از مدتی با طرح و اسم و کارشان، کلا فراموش می‌شوند. این از اصل اوضاع استفامت؛ اصل «اتقان در عمل»، «سرعت در خیر» که دیگر داستان عمل کردن ما به آنها، یک دهه روضه‌ دارد! 🔹@feqahat