┈••✾•🌿🌸🌿•✾••┈
جوانی با گستاخی تمام در مکانی همگانی روزهخواری می‌کرد. او را نزد حاکم شهر آوردند.
حاکم از او پرسید:
ای جوان! چرا در شهر روزهخواری می‌کردی؟ چرا از اسلام گریزانی، تا چنان حد که جسارت یافته و در ماه رمضان، پیش چشم همگان روزهخواری می‌کنی؟
جوان گفت:
مرا باور و اعتقاد زیاد به اسلام بود. روزی شیخ شهر را در خفا در حال معصیت یافتم. برو آن شیخ را مجازات کن که این‌چنین اعتقاد مرا از من گرفت و مرا روزه‌خوار کرد.
حاکم شهر گفت:
روزی دزدی را در شهر گرفتند که از خانه‌های بسیاری دزدی کرده بود. طبق قانون قضاوت، مأموری بر او گماردم تا او را در شهر بگرداند تا هر مال‌باخته‌ای از او شکایتی دارد، نزد من آید.
ساعتی نگذشت که جوانی از او برای شکایت نزد من آمد که هرگز او را در شهر ندیده بودم. به رسم قضاوت از او پرسیدم:
«ای جوان! او از تو چه دزدیده است؟» جوان گفت:
«یک مرغ و دو خروس!»
چون این سخن شنیدم مأمور خویش را امر کردم تا آن جوان را ۸٠ تازیانه بزند. جوان در حالی که دادوفریاد می‌کرد، گفت:
«من برای شکایت نزد تو آمده‌ام، چرا مرا شلاق می‌زنی؟!»
گفتم: «وقتی تو را خانه‌ای در این شهر نیست، چه گونه مرغ و خروسی داری که کسی بتواند آن را از تو بدزدد؟»
داستان که بدین‌جا رسید، حاکم شهر گفت:
«ای جوان! تو را نیز هرگز اعتقادی نبوده که آن شیخ از تو بستاند. هرکس که اعتقاد به خدا را با عمل به آنچه می‌شنود، از خود خدا بستاند و هدایت یابد هیچ‌کس را توان ستاندن آن اعتقاد از او نیست.
تو به‌جای شناختن خدا در پی شناختن شیخ بودی و به‌جای خدا، شیخ را باور کرده بودی! پس من، تو را دو حد جاری می‌کنم؛ یکی به جرم روزهخواری و دیگری به جرم دروغ بستن.
🌱 #داستانک
🔴کانال گام دوم انقلاب ✌️
🔴https://eitaa.com/joinchat/3861577738C3c3b839fff