🔥 *یک لاتاریِ نو* 🔻برده‌داری واقعاً خوب نبود. نه، اشتباه نشود. چالش اصلی، غیرانسانی بودن و یا مثلاً ظالمانه بودن این حرکت نبود. اصلاً این مسائل مطرح نیست. مشکل این بود که آوردن سیاه‌ها از کشورهای دور و آن طرف اقیانوس خیلی هزینه داشت. خب، البته که سفیدها تفنگ داشتند ولی باز هم مقاومت سیاه‌ها، گاهاً منجر به کشته شدن سفیدها می‌شد. غیر از این، خیلی‌شان در طول مسیر تلف می‌شدند و یا حتی در اولین فرصت، برای راحت شدن از خفت بردگی خود را به آب می‌انداختند. این‌طور واقعاً کار در نمی‌آمد. 🔻باید به طریقی این مقاومت شکسته می‌شد. باید فکر می‌کردند برده نیستند. خب، سفیدها توانستند خودشان را سرزمین آرزوها معرفی کنند. دانشگاه راه انداختند و گفتند اگر اینجا درس بخوانید و باسواد شوید، شغل‌های پر درآمد و خوبی خواهید داشت. این بار، سر اینکه چه کسی زودتر سوار کشتی‌های با مقصد اربابان برده‌دار بشود دعوا بود! میلیون میلیون برده در لاتاری شرکت می‌کردند، بلکه شانس‌شان بزند و بروند به سرزمین آرزوها! 🔻این تغییر قابل تقدیری بود؛ اما کافی؟ این‌طور به‌نظر نمی‌رسد. جا برای بهتر شدن هست. مثلاً آیا می‌توان کاری کرد که برده، حتی دوران تحصیلش را هم در مملکت خودش سپری کند و بعد فقط حاصل آن را به طرف دیگر ببرد؟ یا آیا می‌شود به‌جای دانه دانه و تکی تکی، گله گله آدم‌هایی که با هم تیم شده‌اند بردگی کنند؟ شاید بشود. باید یک لاتاریِ نو راه انداخت. باید دید. پس #لاتارینو را ببینید. ✍ احمدرضا کوکب