💠چالش افت مشارکت ۴از۴ 🔻کاهش مشارکت ۱۹درصدی در انتخابات یازدهم! اینبار برای اولین بار پس از انقلاب به زیر ۵۰درصد سقوط کرد(۴۲درصد)! 🔸از آخرین پیشران اجتماعی-سیاسی (عدالتخواهی و آمدن حاشیه در متن و چالش های رقیبش) بیش از یک دهه می گذرد. آورده ی دولت اعتدال گرایان به حسب اجتماعی در حد یک گفتمان هم نیست؛ بلکه تاکتیکی جدید برای همان گفتمان "صلح در بیرون، دموکراسی در خانه" است. همین هم در عمل موفقیت چشمگیری نیافت. 🔸بیشترین تعطیلی کارگاه ها و اعتراض های کارگری را در این دوره داریم که جز بی جوابی یا سرکوب جوابی ندارند! اعتراضات عمومی تری در دی۹۶ و آبان۹٨ شکل می گیرد که باز بدون جواب می ماند. به فتنه خیابانی کشیده شدن توسط بیگانه و سرکوب آنها توسط نظام، پاسخ معترضین نمیشود. 🔸ساخت حقوقی ای مثل مجلس، از ساخت حقیقی، فاصله ی معنا دار گرفته است: "نه شوراست و نه اسلامی"! -تصویب برجام در ۲۰دقیقه، بخاطر توافق سه نفر (فقط یکی در مجلس و رئیس آن) بود. - رئیس مجلس جای ۲۹۰نماینده در مصوبه ی بنزینیِ سران می نشیند. همین دو نمونه ی چالش برانگیز برای "مجلس شورا" نماندن، مجلس کافی است! -فساد اقتصادی نمایندگان که موجب رد صلاحیت جمع بزرگی از آنها شد، "اسلامی" بودن آنرا هم زیر سؤال برد! 🔸رئیس جمهور از شنود، رفراندام، حق انتقاد(حتی از معصوم)، ترس از جرم شدن جمهوریت و... می گوید اما طرفدارانش هم اینها را جز برای فرار از مسئولیت هایش نمی گیرند. لذا هیچوقت پشت سر او موجی مثل دهه۷۰ با خاتمی راه نمی افتد! 🔸اصلاح طلبان نیز از "گفتمان" و "جنبش اجتماعی" به "توجیه گر" دولتی ضعیف تنزل کرده اند. آدم های در صحنه و درون نظامشان واقعا اصلاح طلب نیستند و فقط از نام آن بهرمندند. و بیرونی ها یا اپوزیسیون و برانداز شده اند یا منفعل و بی طرح و برنامه مانده اند. پس با افت شدید اعتماد عمومی مواجه اند. 🔸اصولگرایان با شعب مختلفشان از قالیباف تا محصولی هیچ حرف و طرح تازه ای نیاورده اند. نقد و اعتراضشان هم "تبعیضی" و هم "تاکتیکی" و فقط از دولت روحانی است. - برای تجمعات آزاد، تضمین بالاتر جمهوریت و شورا بودن مجلس هیچ سخن جدی ندارند. - عدالت و مبارزه بافساد جز استفاده ابزاری برای زدن رقیب هیچ وزنی در گفتمان آنها ندارد. -قالیباف رسما خود را تکنوکرات می داند و فرقش با تیم روحانی به عُرضه و پرکاری اش است نه تفاوت طرح توسعه اش! - محصولیِ میلیاردر با وزیران میلیاردر روحانی تفاوت جوهری در فقر و غنی ندارد. -پایداری هم جز غلط گیری های اعتقادی از حزب مشارکت تا جریان مشایی هنری از خود نشان نداده است! 🔸احمدی نژاد هم پس از چندبار عَرضه خود و نزدیکانش در انتخاباتها و رد شدنشان، سکوت پیشه کرد. اقلا رسما و علنا لیستی نداد و طرح ونقدهای منتشره خود را در گفتمانی انتخاباتی عرضه نکرد. 🔸نیروهای مستقل، عدالتخواهان جوان و... نیز، هم بهانه تخریب داشتند و هم آدم شاخصی پای آنها نایستاد. از سال قبل با برخی روحانیون انقلابی ارتباط می گرفتند؛ اما یکباره آقایان همراه کارشناسان سمت خدا، پشتوانه معنوی لیست اتحاد شدند تا نقش تَکرار خاتمی را بیافرینند! محافظه کاری را بر آفرینش جریانی تازه، ترجیح دادند. ⬅️ همه اینها موجب شد یک پیشران قوی اجتماعی-سیاسی به سمت توازن آرمانهای انقلاب شکل نگیرد. معترضین آبان، آدم خود را در صحنه سیاسی نبینند. کارگر و کارخانه دار و دانشجو و... کمتر نامزد خود را بیابند. این صرفا بخاطر رد صلاحیت اصلاح طلبان نیست که بود آنها هم مثل نبود، بود. اعتراضات آبان از قضا ظرفیت بالایی برای مشارکت می بود؛ اگر معترضین می دیدند مشارکت انتخاباتی شان، بدون فتنه خیابانی شدن، مطالبه حقوق شان می کند. به حسب نظر سنجی ها ۱۵درصد کاهش مشارکت بخاطر همین اعتراضات جواب نگرفته است. اما ترجیح داده شد خلاف مشهورات و حرفهای تکراری چیزی گفته نشود و فقط از عکس و یاد سردار دلها برای مشارکت بیشتر استفاده شود! ⬅️ برای جهش مشارکتی دوباره نیازمند پیشرانی اجتماعی-سیاسی قوی هستیم؛ که مسائل عینی جامعه را در راستای ارزشها و آرمانهای انقلاب معنا کند. نقد و اعتراض روشن و همه جانبه(نه تبعیضی وجناحی) و طرح وبرنامه کامل داشته وبا آدمهایی منطبق بر آن آرمانها عرضه اش کند. ............................................ ۱. ر.ک:کتاب صورت و سیرت انقلاب اسلامی ۲.مقاله ۱٨خرداد آری، ۱٨برومر نه از سعید حجاریان وهم مصاحبه با آوا ارگان رسمی انجمن فرهنگ وسیاست دانشجویان دانشگاه شیراز ش ۶۴ص۹ 📝محسن قنبریان ۹۸/۱۲/۴