⭕️ نسل جدید نپال، قواعد بازی هند و چین را به چالش کشیده است 🔻 صحنه سیاسی نپال با ورود نسلی تازه دستخوش تغییرات چشمگیری شده است. دهه‌هاست که این کشور میان هند و چین گرفتار نوعی موازنه و رقابت بوده است؛ هر دو قدرت تلاش کرده‌اند با سرمایه‌گذاری و حمایت‌های سیاسی نفوذ خود را گسترش دهند. اما ناآرامی‌های اخیر و خیزش جوانان، فرمول‌های قدیمی را ناکارآمد کرده و قواعد بازی سنتی را به چالش کشیده است. استعفای نخست‌وزیر «کی. پی. شارما اولی» و روی کار آمدن نخستین نخست‌وزیر زن کشور، «سوشیلا کارکی»، نشان از بحرانی دارد که دیگر تنها با اتکای به حمایت خارجی مهارشدنی نیست. 🔻 اعتراضات جوانان نپال، که هفته گذشته به آتش‌زدن ساختمان‌های دولتی و حتی پارلمان انجامید، ریشه در نارضایتی عمیق از فساد گسترده و نبود فرصت‌های اقتصادی دارد. محرک فوری این شورش، ممنوعیت کوتاه‌مدت شبکه‌های اجتماعی از سوی دولت بود، اما ریشه اصلی خشم جوانان را باید در بی‌اعتمادی به نخبگان سنتی و ناکامی ساختارهای سیاسی در پاسخ‌گویی به مطالبات اجتماعی جست‌وجو کرد. در چنین شرایطی، تلاش‌های پیشین دهلی و پکن برای جذب کاتماندو به حوزه نفوذ خود، با واکنش متفاوتی از سوی نسل جدید مواجه می‌شود؛ نسلی که نه گذشته را فراموش کرده و نه وابستگی بی‌چون‌وچرایی به همسایگان خود احساس می‌کند. 🔻 از منظر تحلیلی، شرایط کنونی نپال برای هند و چین هشداری روشن است. هر دو قدرت اگر همچنان این کشور را تنها به‌عنوان مهره‌ای در رقابت ژئوپولیتیک خود ببینند، با خطر از دست دادن نسل آینده رهبران نپال روبه‌رو خواهند شد. آنچه امروز برای مردم این کشور اهمیت دارد، اشتغال، ثبات و پاسخ‌گویی است. بنابراین دهلی نو و پکن به جای مداخله مستقیم سیاسی باید تمرکز خود را بر کمک‌های عملی و توسعه‌محور بگذارند؛ از اشتغال‌زایی و حمایت آموزشی گرفته تا تضمین جریان پایدار انرژی و غذا. تنها با چنین رویکردی است که می‌توان اعتماد نسل جدید نپالی‌ها را به دست آورد و از تبدیل پویایی سیاسی به هرج‌ومرج طولانی‌مدت جلوگیری کرد. 🖋 امین رضایی‌نژاد 🌏 گذرگاهی برای رسیدن به یک وضع جدید 🆔 @gozargaah_ir