✅کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی: ✍یک صفت عجیبی که در شیخ (رجبعلی خیاط) ظاهر بود و در کمتر کسی دیده می شد این بود که اگر کسی را در حال معصیت می دید در گوشه ای می نشست و ساعت ها به حال وی گریه می کرد و پیش خدا ریش گرو می گذاشت تا شاید خداوند از سر تقصیرات آن شخص بگذرد. 🔹زمانی عملکرد خلق الله را می دید دلش می سوخت و گریه کنان می گفت: رفقا! این میوه های توحید را ببینید که چگونه در دام دنیا می پوسند؟ صفت او در خدمت به فقرا عجیب بود. همین مقدار بگویم که شب ها از فکر فقرا بی خوابی می کشید. بارها و بارها می دیدم که به خاطر مردم گریه می کند و برای رفع حاجاتشان چلّه می نشیند. 📚رند عالم سوز 📚 🔹@h_khoban_ir