ابن بطوطه در یک داستان تاریخی می‌گوید، به نجف اشرف مشرف شدم و زمانی رسیدم که بیست و هفتم رجب گذشته بود؛ اما با مطلبی بسیار مهم مواجه شدم. مشاهده کردم که مردم شب ۲۷ رجب را احترام می‌گذارند؛ به خاطر «لَیْلَةُ الْمَحْیا» بودن آن. اعراب به مبعث بیشتر به دلیل لَیْلَةُ الْمَحْیا بودن آن احترام می‌گذاشتند و مسلمانان چه سالم و چه مریض و حاجتمند همگی از شهر‌های و کشور‌های مختلف، دور و نزدیک خودشان را به نجف اشرف می‌رساندند و نیمه‌های شب در حرم امیرالمومنین (ع) حاجت خود را طلب می‌کردند. وی در پایان افزود: ابن بطوطه گوید من خود را وقتی به نجف رساندم که از «لَیْلَةُ الْمَحْیا» عبور کرده بود، اما دیدم چند نفر مریض و زمین‌گیر در مکانی اتراق کرده‌اند. هنگامی که علت را از آنان جویا شدم گفتند دیر رسیدیم و این شب بزرگ را از دست دادیم. به همین دلیل از امشب نشستیم تا سال آینده «لَیْلَةُ الْمَحْیا» را درک کنیم و بتوانیم از اهل بیت (ع) شفای خود را بگیریم.