✅ نقدی بر تازه‌ترین اثر سینمایی کمال تبریزی؛ 💢 مارموز؛ خسته‌کننده، بدون ساختار و قصه 📝 حسن قنبری 🔺 نام کمال تبریزی همواره با حاشیه و جنجال عجین بوده است و فیلم‌هایش یکی پس از دیگری بر اساس موضوع اثر و احوالات جامعه دچار سانسور و ممیزی های شدید و یا توقیف می شوند، کمال تبریزی گاهی نیش‌دار قصه تعریف می کند و گاهی هم آنقدر وارد وادی طنز و شوخی می شود که به تمسخر می گراید و شور ماجرا را در می آورد و فیلمش را توقیف و راهی کمد بایگانی. اگر به کارنامه سینمایی او بازگردیم و اسامی اندکی را مرور کنیم این گفته ها به وضوح مشخص خواهند شد؛ کمی پیش تر طبقه حساس با آن موضوع خاص و جنجالی، یا باز هم عقب‌تر خیابان های آرام، از رئیس جمهور پاداش نگیرید ، همیشه پای یک زن در میان است و از همه مهم تر مارمولک و شاید کمی لیلی با من است. 🔺 مارموز در کل یک خط ساده‌ی تم داستانی دارد و هزار شاخ و برگ بیهوده و بی‌محتوا که همگی به عقده شبیه‌تر هستند و آرمان‌های دست‌نیافتنی سازندگانش را به زبان کنایه بیان می‌کنند و در ظاهر و پوسته‌ای مخالف تفکر سیاسی این افراد بیان می‌شوند، مردی با گذشته غریب رنگ عوض کرده و درصدد حضور و نمایندگی مجلس شورای اسلامی کشور است؛ دغدغه اصلی تبریزی در مارموز رنگ عوض کردن مسئولین پیشین و فعلی و آینده کشورش، دروغ‌هایشان و دورویی آنهاست که طبق معمول همیشه در بیان این اهداف اغراق را چاشنی تصاویرش می‌کند و نیشگون‌های پی در پی را نثار اهداف‌اش می‌کند. 👇👇👇👇 http://hvasl.ir/content/57002 🆔 @hvasl_ir