✖️۶ نکته بسیار مهم در تربیت ایدئولوژیک کودک ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۱: عرصه تربیت کودک، میدان رقابت میان گروه‌های هنجاری متضادِ حاضر در خزانه فرهنگی جامعه است. خالی کردن این عرصه به بهانه پرهیز از تربیت ایدئولوژیک کودک، رها کردن او در مغناطیس رویکردهای رقیب است. تربیت هیچگاه «امکان» خنثی‌سازی ندارد! 👇 ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۲: دوره کودکی، مهمترین دوره شکل‌گیری گرایش‌ها است. از دست دادن فرصت «گرایش به خیر» به بهانه پرهیز از تربیت ایدیولوژیک، قابل جبران نیست. مهم این است که متناسب با دوره رشد متربی، توان تحلیل، عادت تحقیق و مهارت خردورزی او را نیز ارتقا داد که انتخاب‌گری کند 👇 ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۳: انسان همیشه می‌تواند تغییر کند. تجربه نشان داده است این تصور که ما با جهت‌دهی به گرایش‌های کودک، مانع انتخاب‌گری او در بزرگسالی می‌شویم، مخدوش است. ایجاد گرایش به خیر در کودکی، احتمال گرایش او به شر‌ در بزرگسالی را کاهش می‌دهد، اما مانع تغییر او نیست. 👇 ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۴: این تصور که نقطه آغاز عمل انسان نیز معرفت است، قابل مناقشه است. اینگونه نیست که همیشه شناخت به میل منجر شود و سپس اراده و عمل شکل بگیرند. گاهی این چرخه از گرایش آغاز می‌شود و سپس معرفت شکل می‌گیرد. گاهی خود رفتار، معرفت را می‌سازد.👇 ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۵: مسئولیت مهم مربی (از سیاستگذار تا والدین)، انتخاب آگاهانه، موجه و مسئولانۀ خیرهایی است که مِهر آن‌ها را در دل کودک می‌نشاند. در عرصه تربیت، گریزی از این انتخاب نیست و هر نوع رهاسازی کودک، غیرمسئولانه است.👇 ‌‌● واقع‌گرایی در تربیت ۶: قدرت سیاسی، قدرت فرهنگی می‌دهد. اساسا جنگ قدرت میان گروه‌های دارای هنجارهای متضاد فرهنگی، ریشه در امکان بسط باورهای فرهنگی ذیل قدرت سیاسی دارد. نظام سیاسی که کودک را نسبت به باورهای فرهنگی مورد پذیرش خودش رها سازد، وجود خارجی ندارد. ✍️ علی پارسینا ( مدیر پژوهشکده ‏بنیاد تربیتی حیات l ‏اندیشکده تعلیم و تربیت دالّ) #سلام_فرمانده ╭━━━⊰◇⊱━━━╮ @javaan_enghelabi🇮🇷 ╰━━━⊰◇⊱━━━╯