کوتاه نوشته های تربیتی 🔸نکته دهم! در مکاتب بشری و غیرالهی، افراد مهم نیستند، کار مهم است. سازمان غیرالهی، برایش اهداف و نتایجش مهم است ولو اینکه آدم ها له شوند و در چرخ دنده های بی رحم مجموعه، بمیرند! اما در مکتب اهل بیت علیهم السلام، «خود فرد موضوعیت دارد». فرد، اهمیت دارد. روح و جان او، آینده ی او، رشد و تعالی او و سعادت و آخرت او مهم اند. امام حسین(ع) افراد را دعوت میکرد که به او و کاروانش بپیوندند. نه برای خودش، نه برای زیادی لشگرش. بلکه برای سعادت خود او. داستان زهیر و حر و عبیدالله بن حر جعفی را بخوانید. در جریان تربیت، متربی ها مهم اند. موضوعیت دارند. باید به جایی برسند. دانش آموز و سعادت و رشد او بر خواسته های من و رشد مجموعه ام اولویت دارند. این طور نیست که اگر دانش آموز به کار من آمد و حرف مرا گرفت و حرمت مرا نگه داشت، من هم او را حفظ میکنم و اگر این طور نبود رهایش میکنم! نه! منافع من مهم نیست. رشد این بچه ها از همه چیز مهم تر است. ✍حسن مجیدیان @Hamim1377 مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf