🟠خلاصه کتاب «لگد زدن به نردبان» نوشته: ها-جون چانگ 📚 معرفی کتاب کتاب «لگد زدن به نردبان» (*Kicking Away the Ladder*) نوشته‌ی ها-جون چانگ، اقتصاددان کره‌ای و استاد دانشگاه کمبریج، به نقد دیدگاه‌های نئولیبرالی در توسعه اقتصادی می‌پردازد. عنوان کتاب استعاره‌ای است از رفتار کشورهای توسعه‌یافته: آن‌ها زمانی که خود در مسیر توسعه بوده‌اند، از ابزارهایی چون حمایت‌گرایی، تعرفه‌گذاری، سوبسید، و سیاست‌های صنعتی دولتی بهره برده‌اند؛ اما پس از توسعه‌یافتگی، این نردبان‌ها را لگد زده‌اند تا کشورهای در حال توسعه دیگر نتوانند همان مسیر را طی کنند. 🏗 کشورهای توسعه‌یافته چگونه توسعه یافتند؟ چانگ با بررسی تاریخی کشورهای غربی، نشان می‌دهد که آن‌ها نه با سیاست‌های آزادسازی اقتصادی، بلکه با حمایت‌های شدید دولتی از صنایع نوپا، تعرفه‌های سنگین بر واردات، محدودیت بر سرمایه‌گذاری خارجی، و مداخلات گسترده دولت در بازار، به رشد و توسعه رسیدند. * بریتانیا در قرن ۱۸ و ۱۹، با سیاست‌های حمایت‌گرایانه از صنایع نساجی و فلزات، خود را به قدرت صنعتی بدل کرد. * ایالات متحده آمریکا تا جنگ جهانی دوم، یکی از بسته‌ترین اقتصادهای جهان بود و توسعه خود را با تعرفه‌های بالا و حمایت‌های دولتی پیش برد. * آلمان و فرانسه، با الگوبرداری از نظریات فردریش لیست، توسعه صنعتی خود را با دخالت فعال دولت و بانک‌های توسعه ملی پیش بردند. 🪜 چرا نردبان را لگد می‌زنند؟ چانگ می‌نویسد که کشورهای توسعه‌یافته پس از رسیدن به سطحی از قدرت اقتصادی، با استفاده از نهادهایی مانند بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی، کشورهایی در حال توسعه را وادار به پذیرش سیاست‌های آزادسازی، خصوصی‌سازی و کاهش دخالت دولت می‌کنند. به بیان دیگر، آنچه امروز به‌عنوان «توصیه‌های توسعه‌ای» از سوی کشورهای ثروتمند به جهان سوم ارائه می‌شود، در واقع نسخه‌هایی است که خودشان هرگز در مسیر توسعه رعایت نکردند. این، از نظر چانگ، چیزی جز «لگد زدن به نردبانی» نیست که آن‌ها را بالا برده است. 📉 انتقاد از رویکرد نئولیبرال کتاب به شدت منتقد سیاست‌هایی مانند: * کاهش تعرفه‌ها و باز کردن مرزها برای واردات * خصوصی‌سازی گسترده خدمات و صنایع * محدودسازی نقش دولت در برنامه‌ریزی اقتصادی * اجبار به پذیرش مالکیت فکری بین‌المللی که جلوی نوآوری و توسعه فناوری بومی را می‌گیرد چانگ معتقد است چنین سیاست‌هایی منجر به تضعیف ظرفیت تولید ملی، وابستگی اقتصادی و جلوگیری از بلوغ صنعتی کشورها می‌شود. 🌍 راهکار پیشنهادی چانگ چانگ پیشنهاد می‌کند که کشورهای در حال توسعه باید: * اجازه داشته باشند از صنایع نوپای خود حمایت کنند * به‌تدریج و متناسب با ظرفیت داخلی وارد رقابت جهانی شوند * استقلال خود را در طراحی سیاست‌های توسعه‌ای حفظ کنند، حتی اگر برخلاف استانداردهای پیشنهادی نهادهای بین‌المللی باشد او همچنین به کشورهای ثروتمند توصیه می‌کند که در سیاست‌گذاری‌های بین‌المللی، ریاکاری نکنند و تجربه واقعی توسعه خود را به‌درستی بازگو کنند. 🧩 نتیجه‌گیری «لگد زدن به نردبان» پرده از تناقضی تاریخی برمی‌دارد: کشورهای توسعه‌یافته امروز، خود با استفاده از سیاست‌هایی به توسعه رسیدند که اکنون آن‌ها را برای دیگر کشورها ممنوع می‌دانند. ها-جون چانگ با استناد به تاریخ و اقتصاد تطبیقی، هشدار می‌دهد که توسعه اقتصادی با تقلید کورکورانه از نسخه‌های بین‌المللی ممکن نیست. راه توسعه، متناسب‌سازی سیاست‌ها با شرایط داخلی و بازنگری در «داستان رسمی توسعه» است. #خلاصه_کتاب #جواد_عبادی ╭••┅──────••──────┅••╮ 🆔 @javadebadi_ir 🌐 www.Javadebadi.tyb.ir ╰••┅──────••──────┅••╯