جوادیه 📝
همیشه کربلا بهونه ی منه بهونه ی دل دیوونه ی منه خدا اراده کرده وقف مرتضی بشی بگیری پرچمش رو روی دوش و پا بشی آخه تو اون همای رحمتی که از بهشت رسیدی تا بهونه ی نجات ما بشی رسیدی سفره ی محبتت رو وا کنی بَدارو با خوبا یه جوری آشنا کنی صدا کنی سوا کنی و دم بگیری و بگی حسین و عالمی رو کربلا کنی همیشه کربلا بهونه ی منه بهونه ی دل دیوونه ی منه ... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ... به دور گردنم همیشه شال نوکری به عالمی می اَرزه این مدال نوکری به تخت پادشاهی هم نمیدم عزتی که شد حواله ی من از قبال نوکری ولی که نوکری فقط به اشک و گریه نیست به یک محرم و صفر شبای تکیه نیست اگه زدن تو صورتت هم از حسین بگو مگه که مقتدای ما بی بی رقیه نیست حسین حسین حسین کلام آخره شاید که این سلام، سلام آخره ... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ... مسیر کربلاته از مسیر روضه ها یه عمریه که من شدم اسیر روضه ها تو روضه هر کی جون بده شهید حساب میشه خدا کنه که جونمو بگیره روضه ها نذار مسیرم از مسیر تو جدا بشه بذار دوباره پای من به روضه وا بشه پیاده میزنم به جاده های عاشقی به جاده ای که منتهی به کربلا بشه همیشه کربلا بهونه ی منه بهونه ی دل دیوونه ی منه ... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ... همیشه قبر تو، تو سینه ی منه همیشه روضه هات مدینه ی منه نگاه لطف مادریت نَه اینکه مختصه یه عده ای باشه امید قلب هر کسه نمیگم از خودت نَه زینبت همین بسه که فضه تون خودش یه مریم مقدسه فرشته وصفشو باید فرشته ها بگن به عقل ما نمیرسه چرا به ما بگن میگن فقط تو و نبّی شناختید حیدرو چیشد که بعضی ها به حیدرت خدا میگن من از خدامه که همیشه نوکرت باشم همیشه ی خدا غلام حیدرت باشم یه روز اگه توی بقیع حرم بنا کنن یه افتخاره خادم دم درت باشم همیشه قبر تو، تو سینه ی منه همیشه روضه هات مدینه ی منه شاعر : 🆔 @javadieh 🌐 www.javadieh.blog.ir
102 مشاهده