قصه، قصه‌ی یه جوون دهه‌هشتادیه. اسمش محمدحسن نائینی بود. نه فرمانده بود، نه پشت میز فرماندهی می‌نشست. کارش فیلم‌برداری و تدوین بود. همون چیزایی که خیلی‌هامون بهش علاقه داریم. با دوربینش روایت می‌ساخت، حقیقت رو نشون می‌داد. اما فرقش این بود که فقط پشت لنز نموند. رفت وسط میدون. خطر رو دید، ولی عقب نکشید. تصویر ساخت، ولی خودش شد تصویر ماندگار. محمدحسن، دغدغه‌هاش شبیه خیلی از ما بود: هنر، تصویر، حرف حق... اما راهی رو انتخاب کرد که تهش رسید به شهادت. "این یعنی قهرمان بودن فقط برای قصه‌ها نیست؛ یه دهه‌هشتادی، درست شبیه ما، شد قهرمان قصه‌ی واقعی." ---------------------- 🔰 به کانال بپیوندید: 🌱@javanan_pishran