انقلاب به سبک فرانسوی امسال و در این ایام مدرسه‌ای در ایران دعوت شدم که در خصوص ویژگی های انقلاب های جهان برنامه گذاشته بودند. ایده جالب و مهمی بود که بچه ها بدانند انقلاب های جهان چه فرایند و سرنوشتی داشته اند. پیشنهاد تشریح انقلاب فرانسه را به عهده گرفتم. به عنوان کسی که از نزدیک هم فرانسه امروز را تجربه کرده است. چکیده آنچه گفته شد این که: فرایند تبدیل شدن فرانسه از سلطنت به جمهوری حدود ۱۰۰ سال طول کشیده. از انقلاب اول ۱۷۸۹. بقای انقلاب اول فرانسوی ها به ۱۵ سال هم نرسید. انقلاب ضد سلطنت بود اما بعدش سلطنت ناپلئون شروع شد. سلطنت مطلقه کامل. بعد هم به کلی انقلاب فراموش شد. کلا هر گروهی می آمدند با جنگ و خونریزی قدرت را دست گرفتند. تا ۱۷۹۲ خونریزی های فراوانی انجام شده. انقلابی ها تا ده سال پشت سر هم زیر تیغ گیوتین میرن. یا با فجیع ترین حالت ها حتی به جسد این افراد رحم نمی کنند. پس از انقلاب دو دوره را فرانسه تجربه می کند. دوره اول جنگ های داخلی. دوره دوم جنگ های بین المللی. در دوره اول در طی ده سال ۱۲۰۰۰ نفر زیر تیغ گیوتین رفتند. در زمانی که جمعیت فرانسه ۲۰ میلیون نفر بود. همه هم رهبران انقلاب بودند. انقدر هرکس روی کار می آمد رهبران انقلاب قبلی را می کشت که این اصطلاح باب شد که انقلاب فرزندان خود را می خورد... تا ۱۷۹۹ و روی کار آمدن ناپلئون که دیکتاتوری کامل شد این جنگ و جنایت داخلی ادامه داشته. ناپلئون انقلابی نبود نظامی بود. و او هم با کشتن مخالفان یک دیکتاتوری کامل ایجاد کرد. از ۱۷۸۹ تا چهل سال پس از آن همین روند ادامه داشت. تا چهل سال! ده سال نخست جنگ قدرت. بعد هم اوج قحطی و مشکلات اقتصادی. در این ده سال ده بار قانون اساسی نوشته می شود. یعنی تقریبا سالی یک قانون اساسی. بعد ۲۴ سال دیکتاتوری مطلق در فرانسه که همه چی در اختیار جنگ بوده، بعد برادرزاده ناپلئون بر سر کار میاد و بعد مجدد سلطنت طلبان... بر این اساس گفته می شود که فرانسه انقلاب شده بعد ۴۰ سال با کشوری که انقلاب نکرده بود فرقی نداشت. تازه استعمارگر هم شد. استعمارگری بزرگ... و با انگلیس و پرتغال و اسپانیا که انقلاب نکردند هیچ فرقی نداشت. فرانسه از آمریکای لاتین گرفته تا کانادا و آفریقای شمالی و حتی آسیا مستعمره داشت. هند اول مستعمره فرانسه بود که انگلستان با او جنگید و این کشور را از آن خود کرد. فرانسه، مراکش، تونس، الجزایر همه را به بند کشید و منابع طبیعی و انسانی این کشورها را برای کشور خود می برد. وقتی مردم الجزایر برای استقلال کشورشان انقلاب کردند. سر معترضین و رهبرانشان را که ۱۸۰۰۰ نفر می شد با تیغ گیوتین از بدن جدا کرد و به کشور خود برد که هنوز هم در موزه ای از آن جمجمه ها نگهداری می کنند! در ۱۳۲ سال استعمار ۵ میلیون آفریقایی را کشت و منابع طبیعی و نیروی انسانی این کشورها را برای خود برداشت... شعار فرانسوی ها:‌ آزادی، برابری و برادری بود اما در عمل همه چی برعکس اتفاق می افتاد. برای بیستمین بار یک قانون اساسی که جمهوری باقی بماند ثبت شد. اما سازگار با سایر کشورهای اروپایی سلطنتی. یعنی تنها شکل حکومت تغییر کرد. اساس سکولاریسم. تفکیک قوا. رجوع به احزاب صاحبان قدرت نه مردم. حق رای به زنان بیست سال پس از انقلاب فرانسه به تصویب رسید.حتی این حق برای همه مردها هم نبود. تا مدت ها حق رای بر اساس میزان ثروت بود و افراد باید مالیات معینی پرداخت می کردند تا حق رای پیدا کنند... انقدر وضع جنایات و فجایع این انقلاب که با صفت کبیر از آن یاد می شود وحشتناک است که من توان ذکر یکی از انها را هم ندارم و می توانید در مستندی که نشانی آن را ارسال می کنم از آن با جزئیات بیشتر مطلع شوید... به نظر یکی از کارهای ارزشمند آگاهی بخش برای نوجوان و جوان ایران آگاهی با کیفیت انقلاب های کشورهایی است که امروز سنگ آزادی و زندگی طبیعی مردم و زنان ایران را به سینه می زنند. همه اش فیلم و نمایش است و جز به دست آوردن سرزمین های پر منابعی همچون ما به چیز دیگری نمی اندیشند... به معنی واقعی کلمه در رنج هستند. هم رنج از دست دادن ایران،‌ هم رنج تکثیر شدن این نگاه انقلابی در جهان... ✍️ نرگس مهاجر جامعه شناس مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در فرانسه، https://www.aparat.com/v/jJ138 💠 زحمت انتشار با شما.... #انقلاب | #شعار_آزادی | #فرانسه کارگروه جوانان جمعیت جانبازان استان البرز ✅ @Javanane_Alborzi