افتابے ، نفس صبح دل اࢪایێ تو مَہ من ،شاخ گل نࢪگس ࢪعنایێ تو چشمهای من اگࢪ رخصت دیداࢪ نیافت رو به هࢪ سوی نماند دلم،انجایۍ تو عجل لولیک فࢪج