حديث و آيات: آداب معاشرت با مردم عنه عليه السلام : زُهدُكَ في راغِبٍ فيكَ نُقصانُ حَظٍّ ، و رَغبَتُكَ في زاهِدٍ فيكَ ذُلُّ نَفْسٍ . امام على عليه السلام : بى اعتنايى تو به كسى كه به تو راغب است كم سعادتى است و تمايل تو به كسى كه به تو بى رغبت است، خوارى نفس است. نهج البلاغة : الحكمة 451. چه بهتر محبت از دو سر باشد اين يک واقعيت مسلم است که اگر انسانى به ما اظهار محبت کند و ما به او بى اعتنايى کنيم خود را از دوستى و محبت وکمک هاى احتمالى او در مشکلات محروم ساخته ايم و به اين ترتيب بهره کمى برده ايم. انسان عاقل و هشيار کسى است که دست هاى افراد لايقى را که به عنوان دوستى به سوى او دراز مى شود بفشارد و روز به روز بر دوستان خود بيفزايد چرا که مشکلات زندگى به قدرى زياد است که انسان به تنهايى از عهده حل آن ها برنمى آيد ولى اگر دوستان فراوانى داشته باشد آن ها مى توانند به حل مشکلات او کمک کنند و اين جاست که در ضرب المثل گفته اند: هزار دوست کم است و يک دشمن بسيار. به عکس، هرگاه کسى به انسان بى اعتنا باشد و انسان به او اظهار تمايل کند خود را خوار و بى مقدار کرده است. امام صادق (عليه السلام) در حديثى مى فرمايد: «مَنْ أَکْرَمَکَ فَأَکْرِمْهُ وَ مَنِ اسْتَخَفَّ بِکَ فَأَکْرِمْ نَفْسَکَ عَنْهُ؛ کسى که تو را گرامى مى دارد گرامى اش بدار و کسى که تو را سبک مى سازد خود را از او دور ساز». http://nahj.makarem.ir