دیداری که با فرزندان شهدا داشتیم مهدی همت فرزند شهید همت از جهاد پرسید: می‌خواهی چه‌کاره شوی؟ او گفت: می‌خواهم شهید شوم. تفکر را ببینید که کسی مثل او برای شهادت زندگی کند. جهاد خیلی دوست داشتنی بود و در عین جوانی بزرگ‌منشی خاصی داشت، دقیقاً مثل شهدای خودمان. الآن شما وقتی عکس فرماندهان بزرگ جنگ ما مانند شهید زین‌الدین، شهید باکری، شهید همت و… را کنار هم می‌‌گذارید، اصلاً متوجه نمی‌شوید که چهره‌ها برای سنین بیست و چند سالگی است، همه چهره‌ها به بالای سی سال می‌خورد. برداشت شخصی من است که ممکن است خدا این جذبه و ابهت را در چهره‌های‌شان گذاشته بود که بتوانند فرماندهی را کنترل کنند. اینها بزرگتر از سنشان نیز بودند و خیلی بیشتر از چیزی را که هم‌سن و سالهای‌شان می‌فهمیدند درک می‌کردند. جهاد هم دقیقاً چنین چهره‌ای داشت، از نزدیک که با چهره‌اش روبه‌رو می‌شدید چنین برداشتی داشتیم که خیلی از سنش بزرگتر بوده است. شنیدن خبر شهادتش برایم سخت و ناگوار بود، وقتی خبر شهادت جهاد عماد مغنیه را شنیدم به‌شدت متأثر شدم. همسرم می‌گفت: شما که فقط دو سال دورادور با ایشان در ارتباط بودی، چطور این همه ناراحت هستی؟ گفتم حرف من این است که تازه حال پدرانمان را وقتی همرزمان در بغلشان به شهادت می‌رسیدند می‌فهمم و درک می‌کنم، واقعاً انگار از نزدیک این سختی را درک کردم. رسول عاصمی ، از دوستان شهید #یکم_خاطره♡ #برادر_شهیدم #شهید_جهـــــاد_مغنیهـ #شهید_الگو