# برشی از یک کتاب عده ای معتقدند که امام حسین به شهادت رسید تا به شفاعت برساند و شهید شد تا شفیع شود. این نظریه، سید الشهدا را به عیسی شبیه می‌گرداند. متأسفانه نه تنها اسرائیلیات، که نصرانیات نیز در دین ما نفوذ کرده است و عده‌ای کربلا را با جُلجُتا (محل مصلوب شدن مسیح، به روایت انجیل) اشتباه گرفته‌اند. شریف طباطبایی، از قائلان این نظریه بصراحت نوشت: «اکر کسی ایمان به کفّاره بودن شهادت امام حسین نداشته باشد، در حقیقت مشرک است»... نخستین اشکال بر نظریه مزبور این است که هیچ مستندی از تاریخ و روایات ندارد. در سخنان امام حسین از مدینه تا مکه و از آنجا تا کربلا، هیچ اشاره‌ای به شفاغت نشده و سخن از اموری دیگر است. در هیچ منبعی نیامده است که امام حسین گفته باشد من قیام می‌کنم تا به شهادت برسم، و به شهادت می‌رسم تا آیندگان بر من بگریند و گناهانشان آمرزیده شود و شفاعتشان کنم... اشکال سوم بر نظریه مزبور این است که مردم را به گناه جری می‌کند و موجب رواج منکرات می‌شود. هنگامی که مردم به شفاعت امام حسین پشت‌گرم شوند و اطمینان یابند که «شهادت آن بزرگوار کفاره گناه جمیع گناهکاران است» پروایی نمی‌کنند تا گناه کنند و بگویند «تمام غرق گناهیم و یک حسین داریم» بر پایه این نظریه، عزاداران امام حسین برات نجات دارند و مادام که برای آن حضرت اشک می‌ریزند، از عذاب الهی نجات پیدا می‌کنند. تو گویی امام حسین شرکت بیمه گناه تأسیس کرده است! 📚 عاشورا شناسی، نویسنده:محمد اسفندیاری، 🇮🇷 #مرکز_رسانه_ی_کتاب_پنج_و_هفت 💠 #کتاب_خوب_اینجاست 🆔 @ketabkhooub ✅ https://5va7.ir