🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧 📜 حکمت 458: حالات انسان در خواب چشم، بندِ نشیمَنگاه است. 📝 شرح: مادامى كه چشم باز و شخص بيدار باشد، از رها كردن باد روده، خوددارى مى ‏نمايد چنانكه مادامى كه بند مَشك بسته باشد، آب از آن بيرون نريزد، ولى چون چشم به خواب رود، احتمال بيرون آمدن باد می رود، و شايد به همین جهت فرموده‏ اند: خواب موجب نقض و شكستن وضو مى ‏باشد. 📝 ویراستار: مرحوم سید رضی در «المجازات النبویّة» همین روایت را از رسول خدا صلی الله علیه و آله ذکر کرده اند که ادامه آن روایت، به خوبی نشان می دهد که همین معنایی که در شرح این حکمت ارائه شد، صحیح است. در آن روایت آمده است: «الْعَيْنُ وِكَاءُ السَّهِ، فَإِذَا نَامَتِ الْعَيْنُ اسْتَطْلَقَ‏ الْوِكَاءُ»: «چشم، بندِ نشیمنگاه است، پس وقتی که چشم می خوابد، بند باز می شود(و شکم آماده است که بی اختیار از او باد خارج شود)». لذا وقتی از فرد خواب، باد در می رود، نباید او را ملامت کرد و مسخره اش کرد چراکه چنین امری برای همه است. لذا سایر احتمالات که درباره معنای این حکمت بیان می شود صحیح به نظر نمی رسد. 📝 سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرمايد:) اين فرمايش از كنايات شگفت‏آور است، گويا حضرت نشیمنگاه را به ظرفی نظیر مَشک، و چشم را به بَند تشبيه فرموده، و چون بَند، باز شود، مَشک به حال خود نمى ‏ماند (و آنچه در آن است بيرون مى‏ ریزد) ... . #ختم #نهج_البلاغه ┄🌹๑🍃๑🌷๑🍃🌹❁═┄ ╭┅🌞🌞🌞🌞 📖 @khatm_nahj_al_balaghah_365 ╰┅🌻🌺🌻🌺