همیشه داشتن به حضور فیزیکی نیست... همیشه باهم بودن به کنار هم بودن نیست... چندسالیه که یاد گرفتم حتی حرف زدن به شنیدن صدا و دیالوگهای رودر رو نیست... تجربه کردم برای همراه و همدم شدن نیازی نیست به گپ های رودر رو و گرفتن محکم دستاش به نشانه ی اینکه داری حرفاشو میشنوی و بهش توجه داری ... تجربه کردم برای همدردی و تسکین دردهای آدمها لازم نیست اونا رو درآغوش بکشی یا شونه بشی برای اشکاشون... من این چندسال توی مجازی ترین نوع ارتباط با حقیقی ترین آدمهای زندگیم تمامِ خوبهای دنیا رو تجربه کردم... بی دیدار... بی صدا... بی آغوش... دخترای دهه هشتادیم✋🏼