صیادان، ماهی را یک بار نمی‌کشند. چنگال در حلقوم چون رفته باشد، پاره‌ای می‌کشند تا خون‌ش می‌رود و سست و ضعیف می‌گردد. بازش رها می‌کنند و هم‌چنین باز می‌کشند تا به کلی ضعیف شود. چنگال "عشق" نیز چون در کام آدمی می‌افتد، حق تعالی او را به‌تدریج می‌کشد که آن قوت‌ها و "خوی‌های باطل" که در اوست، پاره پاره از او برود که: اِنِّ اللّهَ یَقبِض وَ یَبسُطُ! ـ فیه ما فیه #بی‌قرار