تمام وجودمون توی انتخاب‌های زندگی باید برای عشق خدا و به عشق او باشه! اگه این‌جوری باشیم هیچ‌وقت پشیمونی و حسرت و احساس خسران نداریم. اما واقعیت این‌جاست که ما متاسفانه لفظاً و در ظاهر می‌گیم برای خدا وبه عشق او... اما باطن تصمیم هامون این نیست. مثلا وقتی کار خوبی می‌کنیم و طرف مقابل بهمون بدی میکنه از انجام اون خیر در حقش پشیمون می‌شیم؛ این یعنی برای اون فرد کار خیر کردیم نه برای خدا! یا اگه کار خیری بکنیم، اما نتیجه‌ای که انتظار داریم پیش نیاد احساس خسران و ضرر می‌کنیم در صورتی که اگر برای خدا بوده نتیجه مهم نیست... کمی تامل! #روزنوشت📝