💠 مُصلح ▪️ نسبت بین حسین بن علی با رسول گرامی اسلام و همچنین نسبت رسول الله با حسین بن علی کاملاً در این نهضت نمودار است. خیلی ها سعی می کردند که جریان نهضت کربلا و را یک قیام شخصی و بر اساس یک حرکت شخص حسین بن علی تفسیر کنند و این را به عنوان امری خارج از حوزه اسلام و دین معرفی کنند و اگر بیانات خود حسین بن علی در مقاطع مختلف و استنادات آن حضرت به آیات الهی و همچنین سنّت رسول گرامی اسلام و سنّت پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب نبود و همچنین بیانات بازماندگان از این سفر حرّیت و آزادی یعنی بیانات امام سجاد و زینب کبری (سلام الله علیهما) نبود، قطعاً سعی دشمنان این بود که این جریان را از بدنه اسلام و رسالت و بعثت جدا کنند و ـ معاذ الله ـ به عنوان یک حرکت انحرافی معرفی کنند و حتی سلاح بُرنده آنها این بود که این جریان را به عنوان جریان خارجی معرفی کنند، اینها را خارجی معرفی کنند و بگویند که اینها از جمله دین نیستند. ▪️ اما در مقاطع مختلفی این استناد را داشت و این وثاقت و اطمینان نسبت بین خود و رسول الله، نسبت خود با علی بن ابی طالب و نسبت خود با منابع وحیانی یعنی قرآن مجید را تقویت می کرد؛ هرگاه سخنرانی می فرمودند یا هرگاه نامه ای می نوشتند قبل از سخن و قبل از دست به قلم بردن برای اینکه برای مخاطبی مطلبی را بیان کنند، استناد می کردند به و کلام الهی و سرآمد این حرکت، حرکتی است که در مدینه اتفاق افتاد که فرمود: «أُرِیدُ آمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْكَرِ أَسِیرُ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ سِیرَةِ أَبِی عَلِی بْنِ أَبِی طَالِب»[1] همگان چه آنهایی که در صحنه حاضرند و چه آنهایی که بعدها خواهند آمد بدانند این حرکت این قیام این نهضت و این حماسه، هرگز از جریان اسلام و حکومت پدر بزرگوار علی بن ابی طالب (علیهم أفضل صلوات المصلین) جدا نیست، بلکه در حقیقت و همان روش و همان منهجی است که رسول گرامی اسلام گسترانیدند و علی بن ابی طالب آمد در حکومت خود، آن سنت و سیرت را استمرار بخشید. ▪️ نکته ای که امروز جامعه اسلامی ما و نظام اسلامی ما باید دقت کنند این است که در تعریف و در بیان و نهضت کربلای حسین بن علی حرکت و بیانی نشود که به عنوان بیان مستقل و حادثه جدای از جریان رسالت و وحی در حقیقت تلقی شود. به محض اینکه به این صورت تعریف و قرائت شود، احیاناً دست های دسّاسان و وسوسه گران به میدان خواهد آمد و این نهضت را از آن اصالت و جایگاه اصلی باز خواهد داشت؛ لذا خود حسین بن علی (علیهما السلام) در ابتدا به این آیه استدلال کرد که حرکت او حرکت و نهی از منکر است و به عنوان قیام کرد. یک وقت است شخصیتی در حدّ امام قیام می کند، جایگاه ویژه ای دارد وقتی فرمود: «أُرِیدُ آمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْكَرِ أَسِیرُ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ سِیرَةِ أَبِی عَلِی بْنِ أَبِی طَالِب» و به بعد خود را به عنوان مُصلِح و اصلاح کننده جامعه و نظام و امت اسلامی معرفی کرد، نشان از این است که قیام او است و اگر بناست یک قیام امام گونه داشته باشد باید حرکتی دیگر آغاز شود. [1]. مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج4، ص89؛ «فَقَالَ(علیه السلام) إِنِّی لَمْ أَخْرُجْ بَطِراً وَ لَا أَشِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ أَطْلُبُ الصَّلَاحَ فِی أُمَّةِ جَدِّی مُحَمَّدٍ أُرِیدُ آمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْكَرِ أَسِیرُ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ سِیرَةِ أَبِی عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ». ◀️ ویژه برنامه تولیدی محرم تاریخ: 1392 🆔 @m_vaezjavadi