🔹در روزهای اخیر صحبت‌هایی از مذاکره مجدد با آمریکا شنیده می‌شود؛ آیا چنین مذاکره‌ای خیانت محسوب نمی‌شود؟آیا درصورت مذاکره ممکن است دچار صلح تحمیلی شویم؟ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پیرامون موضوع مذاکره احتمالی با آمریکا که این روزها از سوی برخی مسئولان وزارت امور خارجه مطرح می‌شود، چند نکته زیر قابل توجه است: نکته اول: 🔸در حالی‌که مذاکرات در جریان بود طرف آمریکایی‌ با فریب‌کاری میز را ترک کرد. آمریکایی‌ها گمان بردند که با رهاسازی موقت میز مذاکره و قرار گرفتن در کنار نتانیاهو و اجرای یک پروژه مشترک نظامی، می‌توانند ایران را وادار به صلح و سازش و کوتاه آمدن از مواضع اصولی خود کنند. نکته دوم: 🔸در طول جنگ ۱۲روزه،آمریکایی‌ها نه تنها بطور کامل کنار دشمن صهیونیستی ایستادند بلکه عملیاتی نیز مستقیم علیه ایران ترتیب دادند. نشانه‌های آشکار گویای آن است که نقش آمریکا در جنگ 12روزه یک نقش خنثی و یا نظاره‌گر نبوده است. حتی وقتی مشاهده کرد رژیم کم آورده، خود دست به کار شد. حال تصور کنید آن آمریکایی که به اتفاق رژیم صهیونیستی و با اهداف مشخص اقدام نظامی علیه ایران اسلامی را طراحی کردند، چون خودشان را در یک قدمی شکست می‌بینند موضوع توقف جنگ را مطرح کردند؛ درخواست آتش‌بس از طرف آمریکا مطرح و چند واسطه به طور همزمان پیگیر تحقق آن بودند و در حالی‌که ایران هنوز پاسخ رسمی نداده بود، ترامپ آتش‌بس مورد تقاضای خود را اعلام‌ کرد. این رخداد برای صاحبان تحلیل بسیار معنادار است. نکته سوم: 🔸در جمع‌بندی نهایی این نکته اهمیت دارد که طرفی که مذاکره را ترک و مداخله نظامی کرده بعد از درخواست آتش‌بس، اینک دوباره در تلاش برای بازگشتن به میز مذاکره است. تلاش برای بازگشت به میز مذاکره نشانه پذیرش شکست از سوی آمریکا در استفاده از گزینه نظامی علیه ایران است. در اینجا توجه به یک نکته کلیدی و تعیین کننده است. جمهوری اسلامی ایران در همه ادوار گذشته مسیر مذاکره را برای دفاع از منافع کشور باز نگه داشته است. مهم مذاکره یا عدم مذاکره نبوده و نیست؛ مهم اصرار بر خطوط قرمز ترسیم شده است که نباید از آنها عقب‌نشینی صورت گیرد. نکته چهارم: 🔸جنگ پیش رو یک جنگ جامع و مستمری است و از نگاه ما جنگ تمام نشده است؛ نه در بعد نظامی آن و نه در ابعاد سیاسی، رسانه‌ای و تبلیغاتی آن. دشمنان در جنگ ترکیبی پیش رو از همه ابزارها و مسیرها برای تحت فشار قرار دادن ایران اسلامی استفاده می‌کنند. در شرایط سرنوشت ساز کنونی میدان نظامی، میدان سیاسی و دیپلماسی، میدان رسانه و اقتصاد همگی در هم تنیده‌اند. نکته پنجم: 🔸در شرایط حساس کنونی، دیپلماسی از قضا مسیری است که می‌تواند به یک روش مبارزه برای دفاع از حقانیت نظام و دفاع از منافع ملی تبدیل شود. دیپلماسی و مذاکره به معنای سکوت و تسلیم نیست، در این شرایط مسیر سیاست خارجی دقیقا ابزار مبارزه ملت ایران است. به طور طبیعی کم و کیف اقدامات مهم و رویکردهای حساس در عرصه سیاست خارجی را آن هم در شرایط جنگی، مسئولان عالی نظام با مدیریت شورای عالی امنیت ملی معین خواهند ساخت. این نکته صحیحی است که دستگاه دیپلماسی در جنگ تحمیلی و در شرایط فعلی همسو و در کنار میدان بوده و توانسته است به تقویت میدان کمک نماید؛ لذا دوگانه بینی و دوگانه انگاری میدان و دیپلماسی امری خطاست. نکته آخر: 🔹 البته شرایطی که گذراندیم می‌تواند دغدغه‌های مهمی را برای افراد جامعه ایجاد کند، لذا مذاکرات درصورتی مقبول حاکمیت خواهد بود و به آن پاسخ مثبت داده می‌شود که دارای شرایط ذیل باشد: ۱.پافشاری بر حقوق ملت، ۲.پی‌گیری منافع ملی، ۳.اصرار بر مواضع و خطوط قرمز ، ۴.مرعوب دشمنان نشدن، ۵.اثبات حقانیت و اقتدار و مظلومیت ایران، ۶.گرفتن تضمین عینی در مسیر مذاکرات و توافق احتمالی. ✍حیدر بردبارنسب ـــــــــــــــــــــــ 💠ماهد انقلاب؛ | عضویت در کانال 👇 🆔  https://eitaa.com/mahed_enghelab