۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ یلدا بود، اما نه در زمستان که در بهار! یلدایی بود که همچون شب قدر یک ایران گریان و هراسان، بدنبال گمشده خود در کوه های ورزقان بودیم و تا صبح امن یجیب خواندیم. کاش هرگز صبح نمیشد...💔