💢آرامش قبل از طوفان
🔹سخنان نماینده آمریکا درباره مزارع شبعا و اشاره‌اش به احتمال واگذاری آن به حاکمیت سوریه، تنها یک موضع‌گیری دیپلماتیک ساده نیست؛ بلکه نشانه‌ای است روشن از ورود منطقه به مرحله‌ای تازه از بازتعریف مرزها و نقشه‌ها، آن‌هم بر پایه توازن قدرتی نوظهور.
🔹در ترکیه، گفت‌وگوهایی درباره خلع سلاح حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) آغاز شده است. اما آنچه جلب توجه می‌کند، بی‌توجهی کامل به شاخه ایرانی این حزب یعنی پژاک است. آیا دلیل این سکوت، آن نیست که ایران، برخلاف ترکیه، در جنوب سوریه—از جمله درعا، القصیر و جبل‌الشیخ—هیچ برگ زمین‌محوری برای معامله در اختیار ندارد؟
🔹در شرق سوریه، به‌ویژه در دیرالزور، درگیری‌هایی میان نیروهای «قسد» و گروه‌هایی وابسته به جولانی در جریان است؛ پس از آنکه گمان می‌رود آمریکا با چراغ سبزی پنهان، راه را برای جولانی گشوده تا یکی از ابزارهای دیروز واشنگتن در شمال شرق سوریه را از میدان بیرون کند.
🔹صحنه به‌سرعت در حال دگرگونی است؛ اتحادها دگرگون می‌شوند، و نقشه‌ها با جوهری تازه ترسیم می‌گردند... چنان‌که گویی، تاریخِ پیش از جنگ جهانی دوم، دارد بار دیگر خود را تکرار می‌کند.
🔸و در این میان، ایران و عراق… در متن طوفانی قرار گرفته‌اند که آرام‌آرام، از افق نزدیک می‌شود.
✍نايا