بیانیه تحلیلی ۳۱۳ استاد دانشگاه- ۲ 🔻ایرانیان، با انگیزۀ هویّتی و اندیشه‌های معناییِ خویش، در برابر جنگ‌افروزی ایستادند و مقاومت اجتماعی و حماسۀ ملّی‌شان، ماهیّتِ عمیقِ دینی و معنوی داشت. 🔸ایران، یک واحد اجتماعیِ سکولار نیست، بلکه دست‌کم، تاریخ چهارده ‌قرنیِ درخشان و متقنِ دورۀ ایرانِ پس از اسلام، به‌روشنی نشان می‌دهد که جامعۀ ایرانی در همۀ ساحت‌ها و لایه‌های زندگی فردی و اجتماعی‌اش، آمیخته و یکی‌شده با آیین اسلام است و میان روح اسلامی و کالبد ایرانی، اُنس تاریخی و ریشه‌دار شکل گرفته است. 🔻ایران، بدون این روح و معنا و حقیقت، همچون یک کالبد و قالبِ بی‌‎جان و بی‌ریشه است؛ درحالی‌که آن افق معناییِ قدسی، ایران و ایرانیان را هویّت متمایز بخشیده و آنها را از هضم و مستحیل شدن در برابر تمدّن غربی، مصون و محفوظ نگاه داشته است. 🔸روشنفکرانِ لیبرالی که روایت سکولار از ایران ارائه می‌کنند، از خواسته‌ها و آرزوهای خویش سخن می‌گویند، نه از واقعیّت‌های مستمر و عیانِ جامعۀ ایران. در این جنگ، آشکار شد که جامعۀ ایران، «نسبتِ مؤمنانه» و «ربط باطنی» با انقلاب و نظام دارد و رهبر معظّم انقلاب را، «پدر معنوی» و «سرچشمۀ هویّتیِ» خویش می‌شمارد. 🔻در این لحظه‌های دشوار، باطن و عمقِ جامعه، تعلّقات و دلبستگی‌های خود را نشان می‌دهد و جامعۀ ایران نیز نشان داد که در امتداد کج‌روایت‌های روشنفکریِ سکولار قرار ندارد و با هویّت اسلامی و انقلابی‌اش، وداع نکرده است. 🔸این حس شرافت و عزّت و هیبتی که اکنون در متن جامعۀ ایران شکل گرفته، حاصل مقاومت جانانه و جوانمردانۀ انقلاب در برابر تهاجم بیگانه است و این فتح باشکوه را باید به حساب عالَم انقلاب و کنشگریِ هوشمندانۀ رهبر حکیم آن نوشت.