بیانیه تحلیلی ۳۱۳ استاد دانشگاه- ۳ 🔻در این جنگ، به ‌طرزی اعجاب‌آور، مایه و پایه‌ای گرانسنگ برای بازتولید و ترمیم «سرمایۀ اجتماعی» فراهم شد و شکاف‌های تحمیلی و بیگانه‌ساخته، برچیده شدند و جامعۀ مسلمان ایران، یکدست و همگون گردید. در دفاع مقدّسِ هشت‌ساله نیز چنین وضعی در عمقِ جامعۀ ایران پدید آمد و این جنگ، به یکی از عظیم‌ترین ثروت‌های فرهنگیِ تاریخِ پساانقلاب تبدیل شد. 🔸اینک نیز باید چنین برداشتی از جنگ داشت و بضاعت‌ها و ظرفیّت‌های فرهنگی و سیاسیِ متولّدشده در این برهه را برای تثبیت و تحکیمِ «هویّت اسلامی و انقلابی» در جامعۀ ایران به‌کار گرفت. 🔻در مقابل، نیروهای دگراندیش و لیبرال می‌کوشند با عرضۀ تفسیرهای سکولار از واقعیّت اجتماعی، جنگ را به‌ نیروی پیشران و محرّک لیبرالیسم در جامعۀ ایران تبدیل کنند و حاکمیّت را به‌سوی «آرمان‌زدایی» و «هویّت‌زدایی» سوق بدهند. این روایت وارونه، یک چالش چنددهه‌ای است و این‌بار نیز از حاشیۀ خوانش متجدّدانه از جنگ برخاسته و می‌خواهد باطن جامعۀ ایران را ببلعد. 🔸به دلیل سازوکارهای ناصواب دولتی در دهۀ نود، اعتماد سیاسی و امید اجتماعی در جامعۀ ایران، رقیق و ضعیف گردید و نشانه‌های این حال‌وهوای اجتماعی نیز در برخی عرصه‌ها ظهور کرد. 🔻اما اینک، جامعه به چشم خویش مشاهده کرد که ساختارها و نهادها، در آنجا که در سایۀ «آرمان‌گراییِ انقلابی» به حرکت درآمدند، فتح‌الفتوحِ چشمگیر و شاهکار حیرت‌انگیز آفریدند؛ چنان‌که در ساحت فن‌آوری‌های نظامی، همگان با یک «شگفتانۀ تاریخی» مواجه شدند و انگشت حیرت گزیدند. 🔸باید تأمّل کرد که چگونه می‌توان این رهیافت را از «ساحت نظامی» به «ساحت اقتصادی» نیز سوق داد و در اینجا نیز، طعم کامیابی و سربلندی را به جامعه چشانید. 🔻در مقابل، تجدید حیاتِ سیاست‌های اقتصادیِ لیبرالی و عدالت‌گریز و غرب‌‌اندیش، تنِ جامعه را رنجورتر و سرمایۀ اجتماعیِ انقلاب را دچار واگرایی می‌کند. این جنگ، می‌تواند به یک نقطۀ عطف در زمینۀ بازسازی سیاست‌های اقتصادی تبدیل بشود و لیبرالیسم اقتصادی را به حاشیه براند.