۱۷ مرداد به یاد شهیدی که بعد از شهادت وسایل خبرنگاری‌اش پیدا نشد! در روزنامه کیهان به عنوان خبرنگار افتخاری کار می‌کرد. همیشه یک کیف کوچک دنبالش بود که درون آن یک عدد دوربین ۱۳۵ میلیمتری قرار داشت که البته روی آن برچسب مؤسسه کیهان خورده بود. هر کجا می‌رفت آخر روز می‌نشست و خاطراتش را ثبت می‌کرد. مانند دیگر خبرنگارها خرچنگ قورباغه می‌نوشت که حتی بعد از نوشتن، خط خودش را به سختی می‌توانست بخواند..! در روز ۱۱ فروردین ۱۳۶۷ همراه تعدادی از بچه‌های تخریب لشکر۱۰سیدالشهداء برای مین‌گذاری مقابل دشمن وارد منطقه شاخ شمیران شد. آنجا هم دنبال خبر و گزارش بود که براثر بمباران چادرهای بچه‌های تخریب با راکت شیمیایی توسط دشمن به شهادت رسید. بعد از شهادتش، نه دوربین پیدا شد و نه دفترچه‌های ۴۰برگ کاهی‌اش که گزارش‌ها و خاطراتش را نوشته بود.