.
❇️پیام نشست دوحه به تلاویو ؛ قرمز یا سبز❇️
✍ پورخردمند
نشست اضطراری دوحه که به درخواست امیر قطر در واکنش به تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک این کشور با هدف ترور رهبران حماس صورت گرفته بود ؛ بعد از دو روز در دو سطح وزرای خارجه و سران کشورهای اسلامی با صدور بیانیه ای به کار خود پایان داد .
در یادداشت قبلی که قبل از این نشست نگاشته شده بود اشاره کرده بودم که جهان اسلام در آتش بی عملگی می سوزد و به سخن آلون میزراحی استناد شده بود که استثمار کشورهای حاشیه خلیج فارس توسط آمریکا و اسرائیل بخاطر قدرت نظامی آنها نیست بلکه بخاطر بز دلی ؛ نوکر مآبی و احساس حقارت اعراب حاصل می شود .
اظهاراتی از سر یاس و ناامیدی و ترس از سوی سران برخی از کشورها و اظهارات امیدوار کننده ای از سوی برخی دیگر از سران کشورهای اسلامی وجود داشت بطوریکه :
1️⃣ قطر خواهان اقدامی فراتر از یک بیانیه بود اما نخست وزیر این کشور اعلام کرده که روابط خود را با آمریکا بیش از پیش تقویت خواهد کرد آنهم در شرایطی که سامانه پاتریوت آمریکا فعال نبود و حتی سامانه های دفاعی خود قطر هم نتوانست فعال شود .
2️⃣ مصر ائتلاف نظامی علیه رژیم صهیونیستی را پیشنهاد داد .
3️⃣ امارات و سعودی موافق اقدام عملی نبودند .
4️⃣ عمان پیشنهاد تحریم اقتصادی و سیاسی اسرائیل را در نظر داشت .
5⃣ لبنان خواهان صلح با اسرائیل گردید .
6⃣ ایران خواهان اقدام موثر سیاسی ؛ اقتصادی و در صورت لزوم نظامی بر علیه رژیم متجاوز اسراییل گردید .
ماجرا به همین جا ختم نشد با کمال تأسف باید گفت همان کور سوی امید هم در بیانیه ای بی خاصیت و فقط در حد ابراز همبستگی ظاهری با قطر و محکومیت ظاهری اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی از بین رفت و عملا ثابت گردید که بی عملگی و تشتت و چند دستگی بر اجلاس سایه افکنده بود .
آنچه دردآور است اینکه ؛ نشست اضطراری دوحه نه چراغ قرمز و خط و نشان کشیدن و تهدید کردن رژیم صهیونیستی به اقدامات عملی در قطع رابطه سیاسی ؛ اقتصادی و حتی اقدام نظامی ؛ بلکه چراغ سبز برای شرارت و تجاوزات بعدی رژیم خون‌آشام به کشورهای دیگر بود و سوگمندانه متن بی خاصیت بیانیه راه را برای اقدامات شرورانه آمریکا و اسراییل هموارتر کرد .
هنوز چند ساعت از صدور بیانیه نگذشته بود که نتانیاهو فرمان حمله به سوریه ؛ مواضع و تجهیزات ترکیه در سوریه ؛ لبنان و یمن را صادر و بلافاصله عملیاتی نمود و کشورهای دیگر را هم تهدید به حملات مشابه کرد .
نه تهدید مشترک ؛ نه منافع مشترک ؛ نه عربیت ؛ نه اسلامیت و نه هیچ چیز دیگر نتوانستند کشورهای عربی و اسلامی را حول محور مشترک جمع کند ؛ آبادی میخانه ز ویرانی ماست .
سخن آن راننده قابل تامل هست که پشت کامیون خود نوشته بود :
DONT SOUND THE HORN 50+ ISLAMIC COUNRIES ARE SLEEPING
« بوق نزنید پنجاه کشور اسلامی در خواب هستند »
فرمایش معصوم را فراموش نکنیم که هر کس بخوابد با لگد دشمن بیدار می شود . امروز نه وقت خواب که وقت بیداری ست . دل بستن به دشمن ؛ کمر شکستن دارد و ذلت و خواری به دنبالش .
راستی این بود عادی سازی روابط اعراب با اسرائیل در قالب پیمان ابراهیم ؟ ترتیبات امنیتی پر طمطراق و پر هزینه اعراب با آمریکا کی به کارشان می آید ؟ اتحادیه عرب ؛ سازمان کنفرانس اسلامی ؛ شورای همکاری خلیج فارس و ناسیونالیسم عربی ؛ فقط اسم دارند و رسم ندارند ؟ نشست دوحه ؛ دورهمی ساده و عکس یادگاری و دیگر هیچ .
https://eitaa.com/ghotbnama1