_آخه یکی نیست بهم بگه تو که این غم رو پذیرفته بودی، خبر داشتی از وجودش، مرض داشتی اینهمه خاطرات مختلف ساختی که بعد نبودشون بسوزنتت؟ اینهمه خودت رو قاطیش کنی که تهش خودت روهم از دست بدی؟