چند هفته پیش وقتی تازه رسیده بودم بین الحرمین، شگفت زده از دوراهی بین شمس و قمر هی مردد سر میچرخوندم سمت گنبد ها، نمیدونستم اول برم سمت کدوم حرم، از شدت شوق گریم گرفته بود و قفل شده بودم. یهو چندتا دختر از کنارم رد شدن و شنیدم که یکیشون میگفت"به خونه برگردیم" و همون لحظه ناخودآگاه این توی ذهنم تداعی شد که "خونه آغوش حسینه مگه نه؟" و این شد که اول رفتم پابوسی امام حسین.