_اگه قدرت قلم و حوصله‌شو داشتم ؛ این روزا مینشستم به نوشتنِ اتفاقات ، شایعات ، افکار عمومی و هرچی دستم میومد ، همه رو میوردم رو کاغذ ، همه رو . درنهایت ولش میکردم تا سال دیگه ؛ اون موقع یادداشت هایِ قبلی رو با اسناد وروایت هایی که تو اون برهه زمانی نبود و به مرور اضافه و پخش شد تلفیق میکردم و میشستم پایِ نوشتن ، نبش قبر خاطرات ، ضعف ها و نقات قوت ها ، جنایاتی که خاموش موند و اونا که بولد شد ، همه‌وهمه . اما حیف که نه قلمشو دارم نه جنمشو و نه حوصله‌شو *البته که قطعا حداد پور قراره بیشمار به این مسئله بپردازه .