هدایت شده از اسوه های مروت
✍🏻 محمد شفیعی اگر قرار باشد بین مناطق عملیاتی چند مورد را خیلی ویژه در سبد خاطراتمان جا بدهیم، طلاییه حتما جزء اولین های فهرست ما قرار می‌گیرد. مخصوصا اگر اردوی راهیان نور ۱۴۰۰ باشد؛ سه راهی شهادت، نسیم تند بیابان، حاج عظیم ابراهیم پور، مژه های نم‌ناک خاک گرفته، و پرچم سرخی که دارد کنده می‌شود از جایش! به سمت کربلای حسین... این عکس اما مثل همه قاب‌های جمعی دوستانه نیست؛ رنگ گمنامی دارد، هیچکس به دوربین نگاه نمی‌کند، حتی حاج عظیم که انگار عمدا دستش را جلوی صورتش گرفته که بگوید وقتی طلاییه می‌آیی گوشه ای بنشین و دیگر خودت را هیچ حساب کن! هر چه هست اوست و نشانه‌هایش... و چقدر دقیق گفت آن عزیز که: «طلاییه عجب طلاییه!»