✍🏻 محمد شفیعی اوایل سال ۹۴ بود. برای اولین بار عازم عتبات شدم؛ برایم سفر ویژه‌ای بود. بزرگانی را در حرم‌های اهل بیت علیهم‌السلام زیارت کردم و از هرکدامشان بهره‌ای گرفتم. مرحوم آیت الله مصباح، حجت الاسلام قرائتی و ؛ آن موقع‌ها دادستان کل کشور بود ولی مردم زیاد نمیشناختندش. برای من اما به سبب پیگیری اخبار و اطلاعات چهره‌ای آشنا بود. چندباری از قاب تلویزیون دیده بودمش. کنار ضریح حضرت عباس علیه‌السلام با دستانی گشوده دعا می‌کرد. مزاحم دعا کردنش نشدم؛ نور ایمان از چهره مؤمن تلألؤ دارد و بهره من از او شد همان تماشای چهره دلبرانه و نورانی‌اش... و چه بهره‌ای از این بالاتر! بگذریم از اینکه ما عادت کرده‌ایم به اینکه همه مسئولین را با یک چوب برانیم و یک‌جور قضاوت کنیم و زبان انتقاد و غر زدنمان دامن همه‌شان را یکسان بیالاید، ولی خودمانیم، او از این جنس نبود؛ الفضل ما شهدَت به الأعداء؛ از فضیلت او همین بس که دوست و دشمن به خدمتگزاری و خلوص او شهادت می‌دهند. محبوبیتش را هم اشک‌های محرومین و سیل جمعیت زیر پیکر مطهرش شهادت خواهند داد. 🚩🚩🚩 اللهم إنا لا نعلم منه إلا خیرا چقدر پیشوند شهید به تو می‌آید سیدجان با شهید کربلا، عباس بن علی محشور شوی ما رو فراموش نکن😭🖤