💠 دو شباهت بین حضرت حمزه و امام حسین علیهماالسلام ❖ استاد معظم آقای حاج سیدمحمدجواد شبیری: 🔹دو شباهت بین حضرت حمزه و امام حسین علیهماالسلام وجود دارد: 1️⃣ سیّد الشهداء بودن. در روایات وارد شده است که سیّد الشهداء بودن حمزه از آن جهت است که ایشان از بین شهداء، نزدیکترین شخص به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله بودند. سیّد به همان معنایی است که امروزه در بین ما رایج است. محور سیادت، پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله است. آن حضرت، سیّد الأولین و الآخرین است. بنابرین، هر که به ایشان نزدیکتر باشد، سیادت از حضرت به او می‌رسد. لقب «سید الشهداء» تا زمانی که امام حسین علیه‌السلام شهید نشده بودند، به حضرت حمزه اختصاص داشت. مراد از شهادت، شهادت رسمی و آشکار در میدان جهاد است. امیرالمومنین علیه‌السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها و امام حسن علیه‌السلام، و همچنین تمامی أئمّه نیز شهید شده‌اند ولی شهادت آنها در معرکه نبوده است. از آن رو که امام حسین علیه‌السلام بیشترین انتساب را به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله دارد، لقب سید الشهداء به ایشان منتقل می‌شود. 2️⃣ روضه‌خوانی در تمامی مجالس برای ایشان. وجه مشترک دیگری نیز بین امام حسین علیه‌السلام و حضرت حمزه وجود دارد، که مساله بکاء بر آنها است. پس از شهادت حضرت حمزه، پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله مشاهده می‌کنند که همه مسلمین در حال عزاداری برای شهدای خود هستند و از هر منزلی، شیونی بلند است، و تنها از منزل حمزه، صدایی به شیون و زاری بلند نیست. حضرت حمزه علیه‌السلام دارای فرزند پسر بوده است، ولی دختر نداشته است. در زمان قدیم، پسران در مرگ نزدیکان گریه نمی‌کردند، بلکه تنها دختران گریه و زاری می‌کردند. شاید این امر ناشی از غرور عربی و امثال آن بوده است. امام باقر علیه‌السلام وصیّت کردند که ۱۰ سال در منا برای من مجلس روضه بگیرند. در وصیّت ایشان نیز تعبیر به «لنوادب تندبنی» شده است . «نوادب» جمع «نادبه» به معنای زنان گریه‌کننده است. در مورد امام صادق علیه‌السلام نیز نقل شده است که ایشان در سوگ فرزند خود گریه می‌کردند. برخی به ایشان اعتراض کردند که چرا گریه می‌کنید. حضرت فرمود که پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله نیز در سوگ فرزند خود، ابراهیم گریه کرد. گویا گریه‌کردن نزد آنها عیب بوده است. وقتی پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله مشاهده می‌کنند که صدای گریه از منزل حمزه بلند نیست، می‌فرمایند: «أمّا حمزة فلا بواکی له». در آن لحظه همه شروع به نوحه و گریه برای حمزه می‌کنند. از آن موقع رسم می‌شود که برای هرکسی که می‌خواستند نوحه و عزاداری کنند، ابتدا برای حمزه عزاداری می‌کردند، مجالس روضه آنها با روضه بر حمزه شروع می‌شده است. این سنّت نیز به امام حسین علیه‌السلام منتقل می‌شود. و در تمامی مجالس عزا، برای آن حضرت روضه‌خوانی می‌شود. 🔺درس خارج فقه؛ چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ @mhd_Danesh