آثار به جای مانده از آن حضرت از جهت علمی قابل توجه است. هم مناظرات حضرت و هم احادیث ایشان در بیان علل و فلسفه احکام مهم است. یکی از سخنان جالب امام در باره علت حرمت تعرب بعد الهجره است؛ يعني بازگشت به بادیه و منطقه ای که قبل از هجرت ساکن بوده است. تعرب جزو گناهان کبیره است حتی برخی آن را به حضور در روستا تفسیر کرده اند. به همین برای خیلی مشکلی است که چگونه جزو گناهان کبیره شمرده شده است؟ بیان حضرت علت این حرمت را به خوبی بیان می کند. و می فرماید: وَ حَرَّمَ اَلتَّعَرُّبَ بَعْدَ اَلْهِجْرَةِ لِلرُّجُوعِ عَنِ اَلدِّينِ وَ تَرْكِ اَلْمُوَازَرَةِ لِلْأَنْبِيَاءِ وَ اَلْحُجَجِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ مَا فِي ذَلِكَ مِنَ اَلْفَسَادِ وَ إِبْطَالِ حَقِّ كُلِّ ذِي حَقٍّ لاَ لِعِلَّةِ سُكْنَى اَلْبَدْوِ وَ لِذَلِكَ لَوْ عَرَفَ اَلرَّجُلُ اَلدِّينَ كَامِلاً لَمْ يَجُزْ لَهُ مُسَاكَنَةُ أَهْلِ اَلْجَهْلِ .... (علل الشرائع،ص481 )؛ و خداوند تعرب بعد از هجرت را حرام کرده است. به جهت بازگشت از دين و ترک حمایت از انبيا و حجج الهی علهیم السلام و به جهت فسادی که در آن وجود دارد و ابطال حق هر صاحب حقی است(به جهت عدم آگاهی از احکام ). حرمت آن به جهت سکونت در بادیه نیست. طبق این فرمایش اگر کسی در شهر باشد و از حق و رهبر بحق مسلمین حمایت نکند دچار تعرب شده است. برای توضیحات بیشتر به مقاله ذیل مراجعه شود. "بی تفاوتی سیاسی _اجتماعی، گناهی کبیره در فرهنگ رضوی" @mhd_Danesh