در کتاب مفاتیح الجنان در فضیلت روز دحوالارض چنین آمده است که روز بیست و پنجم ذی‌القعده روز دحوالارض است و یکى از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است. در روایتى روزه‏ایش مثل روزه هفتاد سال و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد، از براى او عبادت صد سال نوشته شود و از براى روزه ‏دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزى است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیارى است و از براى این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل، دو عمل وارد است :‏ اول نمازى که در کتب شیعه قمیین روایت شده‏ و آن دو رکعت است در وقت چاشت که در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره والشمس بخواند و بعد از سلام نماز بخواند: لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ‏ پس دعا کند و بخواند : یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ @mhd_Danesh