در روایتـی آمـده است که در روزگار ولایتعهدی امام رضا علیهالسلام روزی عدهای که مدعی بودند کـه شیعۀ امیرالمؤمنین هستند، قصد ورود بـه خـدمت امام داشتند، اما امام علیهالسلام اجازه دیدار به آنان ندادند. این آمد و شدها و جواب منفىِ امام، دو ماه به طول انجامید،
تا جایى که دیگر از رسیدن به ایشان نا امید شدند و به دربان گفتند: به آقایمان بگو ما از شیعیان پدرت على علیهالسلام هستیم؛ این ماجرا موجب شماتت و سرزنش دشمنانمان بر ما شده و ما این بار بازگشته و از این شرمندگى و شکستن غرورى که به ما رسیده و عجز از احتمال دردى که به سبب شماتت از ناحیه دشمنانمان به ما خواهد رسید از شهر خود خواهیم گریخت.
امام رضا علیهالسلام به دربان خود فرمود: اجازه بده داخل شوند، آنان وارد شده سلام کردند، اما آن حضرت اذن جلوس صادر نفرمود و همان طور ایستادند. گفتند: ای فرزند رسول خدا، این بیمهری و بیاعتنایی بزرگ بعد از این پردهنشینی سخت برای چیست؟ بعد از این کار، دیگر چه چیزی از ما باقی میماند؟
امام علیهالسلام اشاره کردند به آیه «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیر» یعنی «هر مصیبتی به شما رسد، به خاطر اعمالی است که انجام دادهاید و بسیاری را نیز عفو مـیکنـد». بعد فرمودند به خدا سوگند که من در این کار تنها به خداوند و رسول او و امیرالمؤمنین و پدران پاکم پس از او اقتدا کردم، آنان بر شما نکوهش کردند من نیز اقتدا کردم.
آنها علت را پرسیدند و حضرت در پاسـخ فرمود: براى این ادعایتان که شما شیعه امیرالمؤمنین هستید. واى بر شما، شیعیان او حسن و حسین و سلمان و أبو ذرّ و مقداد و عمّار و محمّد بن ابى بکر بودند، همانها که ذرهاى از دستورات او سرپیچى نکردند، حال اینکه شما در بیشتر کردارتان با او مخالفید ...... و آنجا که نباید تقیّه مىکنید...
📚 الاحتجاج ج۲ ص۴۴۰؛ التفسير العسکری علیه السلام ج۱ ص۳۱۲؛ عوالم العلوم ج۲۲ ص۱۷۷.
تقیه کردن در جایی که نباید تقیه کرد یعنی سکوت به هنگامی که باید سخن گفت؛ یعنی انفعال در جایی که باید کنشگر بود
حال امام معصومی که به چنین اشخاصی اجازه دیدار ندادند و آنها را شیعه ندانستند، آیا فتنه گران و آشوب گران و تضعیف کنندگان ولایت را به حضور می پذیرفتند و شیعه می دانستند؟
نکند فقط برخی سخنرانان آداب و اخلاق اسلامی می دانند و به آیات قرآن مسلط اند !؟
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا 🤲🏻
@mhd_Danesh