هدایت شده از محمد ابراهیم کفیل
موضوع مهم دیگری که رهبر معظم انقلاب به آن اشاره کردند این بود که نه زیر بار «جنگ تحمیلی» می رویم و نه زیر بار «صلح تحمیلی». شاید تعبیر جنگ تحمیلی نیاز به توضیح خاصی نداشته باشد اما منظور از «صلح تحمیلی» چیست؟ و چه مختصاتی دارد که ایشان مانند جنگ تحمیلی آن را رد می کنند؟ برای فهم ابعاد «صلح تحمیلی» باید به تجربه های مختلف این مساله در جهان توجه کرد که شاید شاخص ترین آن همین لبنان چند ماه قبل بود. وقتی که رژیم صهیونیستی با ترورهای گسترده مقامات حزب الله، عملا یکی از پایه های قدرت لبنان را تضعیف کرد و پس از تحمیل توافق بر لبنان، بارها و بارها توافق مذکور را نقض کرد و هرگاه اراده کرد، بازهم به ترورها و تخریب ها در خاک لبنان ادامه داد. در واقع با این توافق، عملا لبنان خلع سلاح را پذیرفت ولی اسراییل همچنان به ترورها و خرابکاری هایش  ادامه داد. مثال دیگر برای «صلح تحمیلی» نیز لیبی است. کشوری که حدود دو دهه قبل مجبور شد در یک توافق نامتوازن، ابتدا تاسیسات هسته ای اش را تحویل غربی ها بدهد و سپس تعهد بدهد که برد موشکهایش را کمتر کند اما در نهایت، طرف غربی به تعهداتش پایبند نماند و چند سال بعد همان غربی هایی که قول داده بودند در قبال خلع سلاح لیبی، از آن کشور در برابر تهاجم خارجی دفاع کنند، در قالب ناتو به آن حمله کردند و لیبی را به یک ویرانه تبدیل کردند. لذا تاکید رهبر انقلاب مبنی بر اینکه زیر بار صلح تحمیلی نخواهیم رفت، علاوه بر آنکه پاسخ روشنی به وراجی های این روزهای ترامپ است، صراحتا تاکید بر این است که پایان جنگ را ما مشخص خواهیم کرد نه صهیونیست ها.