؟ 📗 عبودیت در راه نفس و خلق و دنیا و شیطان ، چیزی جز از دست رفتن و چیزی جز خسارت نیست . بندگی اینها اسارت است و بندگی حق (خداوند متعال) آزادی است . یک کودک زیبا که غذایی در دست دارد و لباسی بر تن ، هنگامی که گرفتار کسانی می شود که به زیبایی او ، به غذای او ، به لباس او نظر دارند به هر کدام که رو کند چیزی را از دست داده . بر فرض چیزی به او بدهند به خاطر این است که چیز مهم تری از او بگیرند . اگر در این هنگام کودک اسیر پدرش بشود و به او روی آورد و بنده‌ی او بشـود ، قطعاً چیزی از دست نمی دهد که چیزهایی بدست می آورد اسارت پدر ، آزادی است و بندگی حق رهایی ، رهایی از طاغوتها دزدهایی که هر کدام به یک سرمایه ی ما چشم دوخته اند و برای قسمت از کشیده اند . (بندگی الله این چنین است چون او نیازی به ما ندارد) (برشی از کتاب مسئولیت و سازندگی استاد صفایی حائری)